ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

Tο ρήμα είναι ο πυρήνας κάθε πρότασης, αφού και μόνο με το ρήμα μπορεί να σταθεί οποιαδήποτε πρόταση και να δώσει νόημα, μια και αυτό εμπεριέχει το υποκείμενο, το κατηγορούμενο και το αντικείμενό του, τουλάχιστον το σύστοιχο, και αν ακόμη είναι αμετάβατο.

Στο λεξικό αυτό εκτός από τους αρχικούς χρόνους και τις εγκλίσεις, απρμφ. και μτχ. που δώσαμε σε αναλυτικούς πίνακες, θεωρήσαμε σκόπιμο να καταγράψουμε όλες τις φθογγικές και τις οποιεσδήποτε άλλες μεταβολές υπέστη η γλώσσα ώστε να σχηματιστούν οι τελικοί τύποι κάθε ρήματος. Έτσι, παραθέσαμε στην Εισαγωγή τα πάθη των φωνηέντων και συμφώνων, τα προσφύματα.

Στη συνέχεια, στο τέλος των αναλυτικών πινάκων του κάθε ρήματος δώσαμε την ετυμολογία του, τα ομόρριζα τόσο από την αρχαία ελληνική όσο και από τη νέα, κοινή ελληνική, ώστε να καταδειχθεί η συνέχεια και η προέκταση, η ενότητα της ελληνικής γλώσσας. Ακόμη, κρίναμε χρήσιμο να δώσουμε τις κυριότερες και τις αντίστοιχες σημασίες του κάθε ρήματος, καθώς και τα συνώνυμα, τα αντώνυμα και τα σύνθετα του κάθε ρήματος.

Τέλος, δώσαμε σε Παράρτημα τα Παρασύνθετα ρήματα, τα στοιχεία σχηματισμού των ρημάτων, ρίζα, θέμα, κατάληξη, αύξηση του ρήματος, τους συνηρημένους μέλλοντες σε -έω και -άω, τους αόρ. β', τον σχηματισμό του μέσου πρκ. και υπερσ. των αφωνόληκτων, και τέλος τα κυριότερα ρήματα με τη βραχύτητα και μακρότητα των διχρόνων.