ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

ΕΝΑ ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ

Σύμφωνα με την επίσημη θέση της Γλωσσολογίας η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα προέρχεται από την άγνωστη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα και τα γράμματα της Ελληνικής αλφάβητου δεν έχουν καμία σημασία.
Η Αρχαία Ελληνικλή Γλώσσα όμως είναι όχι μόνο η μητέρα όλων των Γλωσσών, αλλά και η Γλώσσα των Ευφυών Υπολογιστών.

Με την αποκωδικοποίηση του Αρχαίου Ελληνικού Αλφάβητου αποκαλύπτεται ότι:
- Τα γράμματα έχουν σημασία και το κάθε γράμμα κωδικοποιεί και έναν φυσικό νόμο.
- Η θέση κάθε γράμματος στο Αρχαίο Ελληνικό Αλφάβητο δεν είναι συμβατική, όπως θεωρείται, αλλά αιτιακή. Επομένως, οι λέξεις της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας αποκτούν σημασία, επειδή τα γράμματα που σχηματίζουν τη λέξη έχουν σημασία, δηλαδή η λέξη τόπος δεν θα μπορούσε να γράφεται αλλιώς, με ωμέγα για παράδειγμα (τόπως , ή τώπως, ούτε θα μπορούσε να αντικαταστήσει το "π" κάποιο άλλο σύμφωνο.
- Η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα δεν είναι μία φυσική γλώσσα, αλλά μία τεχνητή γλώσσα, η οποία δημιουργήθηκε σκόπιμα για την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και των Ευφυών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, η οποία έγινε και γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, την εποχή ενός χαμένου παγκόσμιου προϊστορικού πρωτοελληνικού τεχνολογικού πολιτισμού, ο οποίος χάθηκε είτε από φυσικά, είτε από ανθρωπογενή αίτια, είτε από συνδυασμό τους.

Το Αρχαίο Ελληνικό Αλφάβητο και οι γνώσεις του πολιτισμού αυτού, διασώθηκαν από τα Κέντρα Διάσωσης της Γνώσης, που δημιουργήθηκαν μετά την καταστροφή του, με τη μορφή των Μαντείων και των Ασκληπιείων, τα οποία άρχισαν περί το 1.200 π.Χ., να δίνουν στους Έλληνες μέσω επιλεγμένων μυημένων διανοούμενων Ελλήνων τη γραφή της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και αποσπασματικές γνώσεις που είχαν διασωθεί.