ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ

ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ-Η ΨΥΧΑΝΑΛΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ

Η ποικιλία των θέσεων που έχει ο ρόλος και η λειτουργία του αντικειμένου δεν είναι εύκολο να αποδοθεί με έναν ορισμό. Βάζει στο παιχνίδι όλα τα ψυχικά συστήματα, ιδιαίτερα τη συμμετοχή του «εκείνο», αφού οι πρώτες επενδύσεις του θα δομήσουν και τα υπόλοιπα ψυχικά συστήματα. Αυτόματα τίθεται η προβληματική τής σχέσης εσωτερικού-εξωτερικού αντικειμένου, εσωτερικής-εξωτερικής πραγματικότητας. Τα άλλα ψυχικά συστήματα (εγώ, υπερεγώ) δομούνται βάσει των επενδύσεων του «εκείνο» στην εξωτερική πραγματικότητα. Η ενόρμηση καταξιώνεται στην πορεία της προς το αντικείμενο και ιδού ξανά παίρνει θέση στους εκπροσώπους της ενόρμησης.

Το αντικείμενο εκπροσωπεί το εγώ (κείται αντί αυτού), του αντι-τίθεται συνάμα. Ξένο και οικείο ταυτόχρονα για το εγώ, γενεσιουργός αιτία άγχους αποχωρισμού και εγκατάλειψης, αλλά και άγχος διείσδυσης και εισβολής από την άλλη. Το εγώ μισεί το αντικείμενο, επειδή του αντιτίθεται και χάνει την παντοδυναμία του. Το μισεί, επίσης, γιατί το αναγκάζει να αναπαραστήσει, ώστε να μετασχηματίσει την έλλειψη σε απουσία, την ποσότητα του τραύματος σε ποιότητα ψυχική. Είναι μια κοπιώδης εργασία, την οποία το τραυματισμένο ναρκισσικό εγώ θα ήθελε να αποφύγει. Το εγώ, επίσης, μισεί τον εαυτό του, αφού είναι απόρροια επώδυνου αποχωρισμού και αφήνει το αντικείμενο να αυτονομηθεί.