ΤΟ ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ ΣΠΙΤΙ

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ 1942-1949

Ο Συγγραφέας, που διάγει τώρα την δέκατη δεκαετία της ζωής του, διακατέχεται από αβάσταχτη νοσταλγία για το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά και τα πρώτα εφηβικά του χρόνια.
Στο σπίτι αυτό γεννήθηκαν και τα άλλα τέσσερα αδέρφια του. Στο ίδιο σπίτι γεννήθηκε ο πατέρας του και τα εννέα αδέρφια του. Ήταν το κέντρο εμπορίου της ευρύτερης περιοχής που ίδρυσε ο παππούς του συγγραφέα τον 19ο αιώνα και το συνέχισε ο πατέρας του.
Η νοσταλγία του συγγραφέα γι' αυτό το σπίτι είναι ιδιαίτερα έντονη εκ του γεγονότος ότι δεν το χάρηκε μετά την εφηβεία. Το άφησε για πέντε χρόνια, όσο διήρκησαν οι προπτυχιακές του σπουδές. Όταν επέστρεψε, βρέθηκε μπροστά σε ένα σωρό ερειπίων. Κάηκε, το 1948, κατά τη διάρκεια του μεγάλου εμφυλίου.
Στο σπίτι, το οποίο εθεωρείτο το αρχοντικό του χωριού, εφιλοξενούντο, κατά παράδοση, κυρίως οι επίσημοι επισκέπτες ή διερχόμενοι από την Καστανιά Αγράφων.

Στην περίοδο της κατοχής, μεταξύ 1942 και 1944, η περιοχή των Αγράφων υπήρξε το πανελλήνιο κέντρο της εαμικής αντίστασης. Πολλά ηγετικά στελέχη πέρασαν από το σπίτι και μάλιστα μερικοί παρέμειναν επί κάποιο χρονικό διάστημα. Ο συγγραφέας τους παρουσιάζει όπως τους έζησε από κοντά και αναφέρεται στη συμμετοχή τους στην αντίσταση ή, και, στις εμφύλιες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια της κατοχής. Υπήρχαν εκείνοι που σταμάτησαν τη δράση τους μετά την κατοχή και εκείνοι που τη συνέχισαν συμμετέχοντας στον μεγάλο εμφύλιο 1946-1949. Δεν περιορίζεται βέβαια ο συγγραφέας μόνο σ' αυτούς που πέρασαν από το σπίτι του αλλά και σε άλλους συναγωνιστές τους. Βασίστηκε στις προσωπικές του μαρτυρίες και εμπειρίες και, προπαντός, σε όσα έχουν γραφεί από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές της αντίστασης και του εμφυλίου. Η όλη αφήγηση χαρακτηρίζεται από αντικειμενικότητα και αμεροληψία. Εξάλλου, το βιβλίο αφιερώνεται στα θύματα των εμφυλίων συγκρούσεων, ανεξάρτητα από την παράταξη στην οποία ανήκαν, με την ευχή ΠΟΤΕ ΠΙΑ.