ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ

Η ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΚΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Σε μια εποχή όξυνσης του ανορθολογισμού και του θρησκευτικού φανατισμού, επανέρχεται στο προσκήνιο ο προβληματισμός για το φαινόμενο της θρησκοληψίας και της δεισιδαιμονίας. Το φαινόμενο αυτό αντιμετωπίζουν, από διαφορετικό πρίσμα ο καθένας, οι συγγραφείς των τριών κειμένων που μεταφράζονται και υπομνηματίζονται στον τόμο αυτόν: ο Λουκιανός στο Φιλοψευδείς ή Απίστων, ο Πλούταρχος στο Περ? δεισιδαιμονίας και ο Θεόφραστος στον Δεισιδαίμονα.

Με όπλο άλλοτε τη σάτιρα και την καρικατούρα και άλλοτε τον εμβριθή στοχασμό, οι τρεις αυτοί συγγραφείς καταπιάνονται με ένα φαινόμενο που δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης. Αν και προέρχονται από μιαν άλλη εποχή, τα κείμενα του τόμου αυτού μπορούν να μας φανερώσουν μιαν όψη της δικής μας ταυτότητας που συνήθως δεν θέλουμε να αντικρίζουμε.

Εικόνα εξωφύλλου: Ερυθρό΅ορφη κύλικα των τελών του 4ου αι. π.Χ. ΅ε παράσταση Σειρήνας από την Ποσειδωνία (Paestum) της Κάτω Ιταλίας. Η Σειρήνα στο ένα χέρι κρατά στεφάνι και στο άλλο δίσκο ΅ε φρούτα? τα φτερά της θυμίζουν αυτά του ψαρονιού. Αποδίδεται στον Ζωγράφο του Αστέα. (Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη.)