ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ

Η «Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση» είχε συγκροτηθεί ως επώνυμη κινηματική συλλογικότητα, στον χώρο της ψυχικής υγείας, από το 2005.

Τα πρόσωπα και οι επιμέρους φορείς που τη συγκρότησαν (επαγγελματίες ψυχικής υγείας, άτομα με ψυχιατρική εμπειρία, οικογένειες, σύλλογοι κ.λπ.) κινούνταν, ήδη αρκετά χρόνια πριν, στην κατεύθυνση της αμφισβήτησης του κυρίαρχου ψυχιατρικού παραδείγματος και των ιδρυματικών πρακτικών και υπηρεσιών του, ή βίωναν μια βαθιά απογοήτευση και μιαν αμετάκλητη δυσανεξία εντός αυτού.

Η διαχρονική απουσία ενός κοινωνικού κινήματος συντελούσε στο γεγονός τα όποια εγχειρήματα υπήρξαν να ωθούνται προς (ή, συχνά, και να επιλέγουν) τις ατραπούς των συγκυριακών και διοικητικών/τεχνοκρατικών λύσεων. Σε προσεγγίσεις, δηλαδή, που, διαχρονικά, αδυνατούν και/ή αρνούνται να δουν την όποια σχέση της ιδρυματικής οργάνωσης και λειτουργίας των υπηρεσιών με τη θεωρία και την πράξη της κυρίαρχης ψυχιατρικής.

Το ζευγάρωμα και η σύμπλευση της κυρίαρχης νεοϊδρυματικής κουλτούρας και πρακτικής της κηδεμονευόμενης -από το φαρμακοβιομηχανία σύμπλεγμα- ψυχιατρικής με την οικονομική κρίση και τα διαδοχικά μνημόνια φαίνεται να έχουν οδηγήσει σ' ένα αμετάκλητα δυστοπικό πεδίο, κοινωνικού ελέγχου και καταστολής, σ' ένα τοπίο αποξηραμένο, περίκλειστο και έρημο από την όποια αναγνώριση και κατοχύρωση δικαιωμάτων και θεραπευτικότητας, στην υπηρεσία της νέας, «μετά» την πανδημία, εποχής. Τα κείμενα αυτά, καθώς διατρέχουν μια ιστορική διαδρομή περίπου 15 χρόνων, θεωρούμε ότι συντελούν στην ανάδειξη της αποτυχίας του κυρίαρχου ψυχιατρικού παραδείγματος (εν προκειμένω στην Ελλάδα) να προσφέρει -και ταυτόχρονα περαιτέρω να επινοεί- οτιδήποτε πέρα από καταστολή και κοινωνικό έλεγχο. Υλικό για αξιοποίηση στην επινόηση των χειραφετητικών προταγμάτων και την οργάνωση των αντιστάσεων και των διεκδικήσεων στη νέα εποχή, που είναι ήδη εδώ.