Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΡΑΚΟΣ

Ο δράκος που τον έλεγαν Μουστά Αβηράμ ήταν δυνατός και κακός, μα πάντα αφόρητα διψασμένος. Τόσο διψασμένος που έπινε όσο νερό υπήρχε στο νησί. Έτσι, όταν οι διψασμένοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν ν' απαλλαγούν απ' αυτόν, τα ζωντανά του δάσους, ξεσηκωμένα από τη Χούλα, την πολύ όμορφη βατραχούλα, αποφάσισαν να τον διώξουν. Για το σκοπό αυτό, η κυρα - Κουρτώ η γριά χελώνα ταξίδεψε στον ουρανό, η κυρα - Μαριώ η αλεπού έτρεξε καβάλα στο πιο παράξενο υποζύγιο, ο Κάτης το αγριόγιδο της έδωσε μαθήματα για να μη φοβάται τους γκρεμνούς, ο Σακκάς ο πελεκάνος μεταβλήθηκε σε ιπτάμενη υδροφόρα και οι κραυγές των βατράχων αποδείχθηκαν πολύ, μα πάρα πολύ χρήσιμες. Τα κατάφεραν, τελικά; Μήπως και οι αδύνατοι, αν είναι αποφασισμένοι και μονοιασμένοι, μπορούν να βγουν νικητές;