Ο ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΕΩΣ ΤΟΝ 20Ο ΑΙΩΝΑ

Η ψυχοσωματική ιατρική δίνει έμφαση στην ενότητα του ψυχικού οργάνου και σώματος και στη μεταξύ τους αλληλεπίδραση. Ασχολείται με τη σχέση ανάμεσα στους ψυχολογικούς και τους σωματικούς παράγοντες, στην αιτιολογία και τη διατήρηση της νοσολογικής κατάστασης.

Στόχος του παρόντος βιβλίου είναι η ανάδειξη της επίδρασης, η διερεύνηση και ο καθορισμός του όρου «Ψυχοσωματικός Παράγων» στην εμφάνιση και θεραπεία των ασθενειών του πεπτικού συστήματος καθώς και η ιστορική εξέλιξη του όρου «Ψυχοσωματικός» στην ιατρική έρευνα και βιβλιογραφία κυρίως στον 19ο και τον 20ό αιώνα σε βιβλία Παθολογίας και Ψυχιατρικής.

Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τη διευκρίνηση των όρων: «Ψυχοσωματικός», «Ψυχογενής Αντίληψη», «Ολιστική Αντίληψη», την ιστορική εξέλιξη των σχετικών αντιλήψεων για τη σχέση Ψυχής-Σώματος, την «εδραίωση» της σύγχρονης «Ψυχοσωματικής Ιατρικής» και ολοκληρώνεται με τις «ψυχοσωματικές» παθήσεις του πεπτικού συστήματος.

Εξέχουσα θέση ανάμεσα στους γιατρούς που ασχολήθηκαν με τον όρο «ψυχοσωματικός» κατέχει ο Franz Alexander (1891-1964), ο οποίος, διευθύνοντας το Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο του Σικάγο (Chicago Institute for Psychoanalysis), διεύρυνε την έρευνα σε σχέση με τα καλούμενα «ψυχοσωματικά» νοσήματα και παράλληλα ίδρυσε το περιοδικό Psychosomatic Medicine, το οποίο ακόμη και σήμερα εξελίσσει την έρευνα στην ψυχοσωματική ιατρική.

Στο δεύτερο μέρος διερευνάται η παρουσία «Ψυχοσωματικών Αντιλήψεων» –που αφορούν νοσήματα του γαστρεντερικού συστήματος- σε βιβλία Παθολογίας και Νευροψυχιατρικής τα οποία κυκλοφορούν στην Ελλάδα από το 1900 έως σήμερα.

Ο ρόλος των ψυχικών παραγόντων στην επίδραση και τη γένεση νοσημάτων του πεπτικού συστήματος είναι σημαντικός. Η συνιστώσα του «Ψυχοσωματικού Παράγοντα» στα νοσήματα του πεπτικού συστήματος (π.χ. έλκος στομάχου) πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη τόσο στην ερμηνεία της προέλευσης των νοσημάτων αυτών όσο και στη θεραπεία τους.