Ο ΜΙΚΡΟΣ ΡΑΦΤΑΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΩΤΙΚΟ

Ένα παραμύθι που καινοτομεί. Γιατί τοποθετεί στο κέντρο τη γιαγιά που έβαζε τα εγγονάκια της και τα παιδιά της τα ίδια γύρω από το τζάκι που έκαιγε, για να διηγηθεί...για να τους πει για τη δύναμη ψυχής του απλού καθημερινού ανθρώπου να δείξει την αγάπη του για τον άλλο, την πίστη στη δύναμη της αρετής, στο δίκιο, μα και στην αξία της τέχνης, της ποίησης ειδικότερα.
Όποιος αγαπάει μπορεί να ανατρέψει και την πιο δύσκολη και κακή πραγματικότητα και να προχωρήσει στη ζωή με ελπίδα και αισιοδοξία. Και υπέρτερες δυνάμεις θα έρθουν να τον βοηθήσουν να πετύχει το στόχο του...

«Της Μεταξένιας, το εκμυστηρεύτηκε στον ραφτάκο, της άρεσε πολύ ένας στίχος που της είχε πει, όταν ήταν μικρή, ο σοφός πατέρας της εξηγώντας της ότι στη ζωή υπάρχουν και καλοί και κακοί άνθρωποι. Της έλεγε ακόμα με έμφαση ότι, όταν στις κοινωνίες επικρατεί η διαφθορά και η απάτη, οι κακοί προσπαθούν με κάθε τρόπο, να παρουσιάσουν στους ανθρώπους το κακό σαν κάτι καλό και να τους κοροϊδέψουν.
Δεν τον ξεχνούσε ποτέ αυτόν τον στίχο, που ο πατερούλης της είχε χαρίσει και τον επαναλάμβανε τακτικά τώρα που είχε μεγαλώσει:
Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή...»