ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ

Η ένταξη της Κύπρου στο κίνημα των Αδεσμεύτων αποσκοπούσε στην ηθική υποστήριξη του αγώνα του Μακαρίου για αδέσμευτη ανεξαρτησία εντός του ΟΗΕ, αλλά και ευρύτερα. Η Γιουγκοσλαβία δεν πρόβαλε το ομοσπονδιακό της μοντέλο ως πρότυπο λύσης του συνταγματικού ζητήματος της Κύπρου και μόνο ηθική συμπαράσταση μπορούσε να παράσχει στην Κύπρο. Με την αναβίωση του εθνικού ζητήματος στη Γιουγκοσλαβία το 1968-1971 το Βελιγράδι απώλεσε τον πόλεμο της προπαγάνδας ότι στη Γιουγκοσλαβία λύθηκε το εθνικό ζήτημα. Η Κύπρος δεν ήταν μια τυπική αδέσμευτη χώρα. Οι αγγλικές βάσεις διατηρήθηκαν και η Αμερική μπορούσε να ασκεί από εκεί κατασκοπεία. Δεν ήταν κατά συνέπεια η «αδέσμευτη» εξωτερική πολιτική της Κύπρου η βασική αιτία της κυπριακής τραγωδίας, αλλά η αποτυχία συνεννόησης Αθήνας-Λευκωσίας για μια σειρά από λόγους μετά το 1962. Δεν ήταν πρωτίστως οι Αμερικανοί που μηχανορραφούσαν κατά του Μακαρίου, αλλά Ελλαδίτες αξιωματικοί της χούντας. Η Αμερική προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα και η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία.