ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΚΡΑΧΑΜ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ

Η ανάμνηση ως μια μακρά, άσβεστη κραυγή.
Μια κραυγή αγάπης, θλίψης, οργής, πόνου και θαυμασμού.
Η κραυγή μιας γυναίκας, μιας μητέρας. Η κραυγή ενός σώματος και μιας συνείδησης.
Για έναν γιο, ένα μωρό, ένα μικρό αγόρι, έναν νέο άντρα με τραγική μοίρα, μια ζωή που διαλύθηκε πολύ νωρίς.
Στους μυστικούς μαιάνδρους της μνήμης, ο χρόνος συγκρούεται, τόποι, γεγονότα, συναισθήματα, επιθυμίες, φόβοι και προσευχές αναμειγνύονται και ακολουθούν ο ένας τον άλλον, κατακλύζοντας τον αναγνώστη μέσα σε ένα ακαταμάχητο, οργανικό χάος.
Ένα χάος του οποίου κοινή συνισταμένη είναι η ζωή μιας γυναίκας, μιας μητέρας.
Και του νεκρού παιδιού της.