Η ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΙΜΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ, ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ

Τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που σηματοδοτούνται από τη νίκη και την ήττα της Οκτωβριανής Επανάστασης θα παραμένουν ακατανόητα όσο θεωρούνται ως μεμονωμένα επιμέρους γεγονότα, υπό το πρίσμα της απλής άρνησης της κεφαλαιοκρατίας (αφηρημένου αντικαπιταλισμού). της δογματικής αγιοποίησης ή/και της αναθεωρητικής δαιμονοποίησής τους. Οι ανεπίλυτες τότε αντιφάσεις του πρώιμου σοσιαλισμού, η νίκη της αστικής αντεπανάστασης, η κεφαλαιοκρατική παλινόρθωση και η συνακόλουθη διάλυση του επαναστατικού κινήματος κατέδειξαν τα ιστορικά όρια και τη ζωτική αναγκαιότητα διαλεκτικής ανάπτυξης-άρσης του κλασικού μαρξισμού, μέσω της σύγχρονης μορφής της επαναστατικής θεωρίας που δρομολογεί η Λογική της Ιστορίας. Αυτή η νέα θεωρία και μεθοδολογία, που προέκυψε αρχικά στη δίνη των αντιφάσεων και της αυτοκριτικής του πρώιμου σοσιαλισμού, αποδεικνύει το αναπόφευκτο της νίκης του κομμουνισμού εξοπλίζοντας θετικά και επιθετικά την επαναστατική νεολαία και συνολικά το υποκείμενο των νικηφόρων επαναστάσεων που θα οδηγήσουν στην ολοκλήρωση του δρόμου που άνοιξε ο Οκτώβρης, στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.