Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ Η ΤΟ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΜΑΚΡΟΥ

«Μιλώντας για μετάφραση, μιλάμε για τα έργα, για τη ζωή, για τη μοίρα και τη φύση των έργων, μιλάμε για τον τρόπο με τον οποίο τα έργα φωτίζουν τη ζωή μας, μιλάμε για επικοινωνία, μετάδοση, παράδοση, μιλάμε για τη σχέση του Προσίδιου και του Ξένου, μιλάμε για τη μητρική, γενέθλια γλώσσα και για τις άλλες γλώσσες, μιλάμε για το είναι-εν-γλώσσαις του ανθρώπου, μιλάμε για τη γραφή και την προφορικότητα, μιλάμε για το ψεύδος και την αλήθεια, για την προδοσία και την πιστότητα, μιλάμε για τη μίμηση, το ομοίωμα, το δέλεαρ, τη δευτερογένεια, μιλάμε για τη ζωή του νοήματος και για τη ζωή του γράμματος, όταν μιλάμε για μετάφραση, στροβιλιζόμαστε σε μια μεθυστική, αναστοχαστική δίνη, όπου η ίδια η λέξη ''μετάφραση'' δεν παύει να μεταφοροποιείται».

Α. B.
(ανέκδοτο κείμενο, 1991)