ΜΙΑ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Η Κοινωνικοποίηση του Παιδιού παραπέμπει στην ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη του, η οποία περιλαμβάνει τέσσερις βασικές λειτουργίες:
Την εξέλιξη των κινητικών λειτουργιών
Την ωρίμανση των αισθητηριακών λειτουργιών
Την εξέλιξη της γλωσσικής και νοητικής λειτουργίας
Τη διαμόρφωση της κοινωνικής συμπεριφοράς.
Η ομαλή ανάπτυξη αυτών των λειτουργιών συμβάλλει ανάλογα στην κοινωνικοποίηση του παιδιού, σημαντικοί φορείς της οποίας είναι η οικογένεια και το σχολείο, με βασικούς εκπροσώπους τη μάνα και το δάσκαλο αντίστοιχα. Στη μάνα, οι πρώτες επιστημονικές έρευνες προσδίδουν «μυστηριώδεις» κοινωνικοποιητικές ιδιότητες και τη θεωρούν αναντικατάστατη για το παιδί. Η έλλειψη της μάνας από το παιδί, το οδηγεί στην παραμάνα ή το ίδρυμα, με αποτέλεσμα αυτό να προσβάλλεται από «κατάθλιψη» ή «ιδρυματισμό», σύνδρομα που αναστέλλουν την ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του.
Οι νεότερες έρευνες υποστηρίζουν ότι, παράλληλα με την μάνα, το παιδί κοινωνικοποιείται καλύτερα και με άλλα πρόσωπα επαφής, αρκεί αυτά να διακρίνονται για την ποιότητα και την καταλληλότητά τους. Η κατάθλιψη και ο ιδρυματισμός αποδίδονται όχι αποκλειστικά στη μητρική έλλειψη, αλλά κυρίως στην αισθητηριακή, τη συναισθηματική και την κοινωνικο-οικονομική αποστέρηση. Όταν η παραμάνα και το ίδρυμα πληρούν τους όρους που εξασφαλίζουν τις παραπάνω προϋποθέσεις, τότε το παιδί όχι μόνο δεν διατρέχει κάποιο κίνδυνο, αλλά κοινωνικοποιείται καλύτερα.
Στο σχολείο, η κοινωνικοποίηση του παιδιού προσλαμβάνει νέα ψυχοσωματικά στοιχεία και πνευματικές ιδιότητες. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η «κατάκτηση» αυτών των στοιχείων, επιστημονικά ερμηνεύεται σε μια διπολική διάσταση: Από την μια υποστηρίζεται ότι η κοινωνικοποίηση του παιδιού γίνεται «αναπαραγωγικά», ενώ από την άλλη, ότι αυτή συγκροτείται «διαλεκτικά» και έτσι αναπτύσσεται η πρόοδος και ο πολιτισμός.
Το σύγγραμμα αυτό απευθύνεται στους φοιτητές και τις φοιτήτριες, στους γονείς και τους δασκάλους, και κυρίως στον καθένα που ενδιαφέρεται για τον εαυτό του και το παιδί.
ΜΙΑ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Η Κοινωνικοποίηση του Παιδιού παραπέμπει στην ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη του, η οποία περιλαμβάνει τέσσερις βασικές λειτουργίες: • Την εξέλιξη των κινητικών λειτουργιών • Την ωρίμανση των αισθητηριακών λειτουργιών • Την εξέλιξη της γλωσσικής και νοητικής λειτουργίας • Τη διαμόρφωση της κοινωνικής συμπεριφοράς.
Η ομαλή ανάπτυξη αυτών των λειτουργιών συμβάλλει ανάλογα στην κοινωνικοποίηση του παιδιού, σημαντικοί φορείς της οποίας είναι η οικογένεια και το σχολείο, με βασικούς εκπροσώπους τη μάνα και το δάσκαλο αντίστοιχα. Στη μάνα, οι πρώτες επιστημονικές έρευνες προσδίδουν «μυστηριώδεις» κοινωνικοποιητικές ιδιότητες και τη θεωρούν αναντικατάστατη για το παιδί. Η έλλειψη της μάνας από το παιδί, το οδηγεί στην παραμάνα ή το ίδρυμα, με αποτέλεσμα αυτό να προσβάλλεται από «κατάθλιψη» ή «ιδρυματισμό», σύνδρομα που αναστέλλουν την ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του.
Οι νεότερες έρευνες υποστηρίζουν ότι, παράλληλα με την μάνα, το παιδί κοινωνικοποιείται καλύτερα και με άλλα πρόσωπα επαφής, αρκεί αυτά να διακρίνονται για την ποιότητα και την καταλληλότητά τους. Η κατάθλιψη και ο ιδρυματισμός αποδίδονται όχι αποκλειστικά στη μητρική έλλειψη, αλλά κυρίως στην αισθητηριακή, τη συναισθηματική και την κοινωνικο-οικονομική αποστέρηση. Όταν η παραμάνα και το ίδρυμα πληρούν τους όρους που εξασφαλίζουν τις παραπάνω προϋποθέσεις, τότε το παιδί όχι μόνο δεν διατρέχει κάποιο κίνδυνο, αλλά κοινωνικοποιείται καλύτερα.
Στο σχολείο, η κοινωνικοποίηση του παιδιού προσλαμβάνει νέα ψυχοσωματικά στοιχεία και πνευματικές ιδιότητες. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η «κατάκτηση» αυτών των στοιχείων, επιστημονικά ερμηνεύεται σε μια διπολική διάσταση: Από την μια υποστηρίζεται ότι η κοινωνικοποίηση του παιδιού γίνεται «αναπαραγωγικά», ενώ από την άλλη, ότι αυτή συγκροτείται «διαλεκτικά» και έτσι αναπτύσσεται η πρόοδος και ο πολιτισμός.
Το σύγγραμμα αυτό απευθύνεται στους φοιτητές και τις φοιτήτριες, στους γονείς και τους δασκάλους, και κυρίως στον καθένα που ενδιαφέρεται για τον εαυτό του και το παιδί.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥBKS.0071029BKS.0071029ΤΣΙΠΛΗΤΑΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣΤΣΙΠΛΗΤΑΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣΨΥΧΟΛΟΓΙΑΚατηγορία: ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ •ΤΣΙΠΛΗΤΑΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ στην κατηγορία ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ISBN: 978-960-953-938-8 Συγγραφέας: ΤΣΙΠΛΗΤΑΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Εκδοτικός οίκος: ΔΙΑΔΡΑΣΗ Σελίδες: 328 Διαστάσεις: 17Χ24 Ημερομηνία Έκδοσης: Δεκέμβριος 2011 ΜΙΑ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ Η Κοινωνικοποίηση του Παιδιού παραπέμπει στην ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη του, η οποία περιλαμβάνει τέσσερις βασικές λειτουργίες:• Την εξέλιξη των κινητικών λειτουργιών• Την ωρίμανση των αισθητηριακών λειτουργιών• Την εξέλιξη της γλωσσικής και νοητικής λειτουργίας• Τη διαμόρφωση της κοινωνικής συμπεριφοράς. Η ομαλή ανάπτυξη αυτών των λειτουργιών συμβάλλει ανάλογα στην κοινωνικοποίηση του παιδιού, σημαντικοί φορείς της οποίας είναι η οικογένεια και το σχολείο, με βασικούς εκπροσώπους τη μάνα και το δάσκαλο αντίστοιχα. Στη μάνα, οι πρώτες επιστημονικές έρευνες προσδίδουν «μυστηριώδεις» κοινωνικοποιητικές ιδιότητες και τη θεωρούν αναντικατάστατη για το παιδί. Η έλλειψη της μάνας από το παιδί, το οδηγεί στην παραμάνα ή το ίδρυμα, με αποτέλεσμα αυτό να προσβάλλεται από «κατάθλιψη» ή «ιδρυματισμό», σύνδρομα που αναστέλλουν την ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του. Οι νεότερες έρευνες υποστηρίζουν ότι, παράλληλα με την μάνα, το παιδί κοινωνικοποιείται καλύτερα και με άλλα πρόσωπα επαφής, αρκεί αυτά να διακρίνονται για την ποιότητα και την καταλληλότητά τους. Η κατάθλιψη και ο ιδρυματισμός αποδίδονται όχι αποκλειστικά στη μητρική έλλειψη, αλλά κυρίως στην αισθητηριακή, τη συναισθηματική και την κοινωνικο-οικονομική αποστέρηση. Όταν η παραμάνα και το ίδρυμα πληρούν τους όρους που εξασφαλίζουν τις παραπάνω προϋποθέσεις, τότε το παιδί όχι μόνο δεν διατρέχει κάποιο κίνδυνο, αλλά κοινωνικοποιείται καλύτερα. Στο σχολείο, η κοινωνικοποίηση του παιδιού προσλαμβάνει νέα ψυχοσωματικά στοιχεία και πνευματικές ιδιότητες. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η «κατάκτηση» αυτών των στοιχείων, επιστημονικά ερμηνεύεται σε μια διπολική διάσταση: Από την μια υποστηρίζεται ότι η κοινωνικοποίηση του παιδιού γίνεται «αναπαραγωγικά», ενώ από την άλλη, ότι αυτή συγκροτείται «διαλεκτικά» και έτσι αναπτύσσεται η πρόοδος και ο πολιτισμός. Το σύγγραμμα αυτό απευθύνεται στους φοιτητές και τις φοιτήτριες, στους γονείς και τους δασκάλους, και κυρίως στον καθένα που ενδιαφέρεται για τον εαυτό του και το παιδί. Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση