Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΣΜΟΥ

Πάνω από το Μοναστήρι της Παναγιάς της Σαρανταποδαρούσας εμφανίστηκε εκείνη η πελώρια γρανιτένια σκάλα που ένωσε τον Ουρανό με τη Γη. Κάπως έτσι ξεκίνησε το Τέλος του Κόσμου. Από τότε τα πράγματα στο κάποτε βαρετό ψαροχώρι του Σμου, όσο να 'ναι, έχουν αλλάξει. Δεν είναι τόσο οι 'Αγγελοι του Κυρίου και οι ντόπιοι Δαίμονες που αλληλοσκοτώνονται στα σοκάκια της Πλαγιάς, ούτε τα πλάσματα από παλιά θρυλούμενα που έχουν πάρει σάρκα και οστά. Όλα αυτά τα συνηθίζει κανείς αργά η γρήγορα, το δύσκολο είναι κάτι φήμες για Ανάσταση των Νεκρών (τι θα γίνει αν μια μέρα μαζευτούν στο σπίτι όλοι μαζί οι προπαππούδες;), κάτι ψίθυροι για τελική μάχη, και κυρίως αυτές οι Σφραγίδες που έχουν εμφανιστεί στα μέτωπα ολωνών, αυτές που δεν βγαίνουν όσο και να τις τρίβεις, εκεί επίμονες σαν τατουάζ: ξυπνάς μια μέρα και έχεις ένα μανιασμένο κριάρι ή αλλιώς έναν σαλιάρη τράγο στο δόξα πατρί.