«Το μυαλό μου δεν σταμάτησε ποτές να «δουλεύει» και να παίρνει στροφές. Και το χέρι (-από κοντά) σημείωνε, στο όποιο χαρτί έβρισκε πρόχειρο μπροστά του, ό,τι δεν έπρεπε να ξεχαστεί, γιατί ήτανε σχετικό με την επαγγελματική μου απασχόληση. Κι όπως δηλ. Ο νους μου (-και όλη μου η ψυχή) ήτανε πάντα (-και πιο πολύ) για την αρχιτεκτονική, μαζί και για ό,τι άλλο μπορούσε να έχει κάποια σχέση μαζί της. Κι οπότε, όπου κι αν βρισκόμουνα, ακόμα και όταν σκαρφάλωνα σε κάποιο βουνό, ή όταν έκανα κάποιο μακροβούτι στη θάλασσα (-κι ας μοιάζει αυτή η δεύτερη περίπτωση κάπως παράξενη...), έπρεπε να έχω μαζί μου ένα σημειωματάριο και ένα μολύβι. Και που τα δύο αυτά «σύνεργα» τα έβαζα και στο προσκέφαλό μου όταν πήγαινα τις νύχτες για ύπνο. Γιατί τότες ήτανε, δα, που μου έρχονταν ...οι εμπνεύσεις. Που να μην μπορεί να με πάρει ο ύπνος. Κι όταν, ακόμα, κάποιες φορές ξύπναγα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα με κάποιαν «ιδέα», που έπρεπε να τήνε καταγράψω, στα γρήγορα, μπας και τήνε χάσω και τήνε ξεχάσω, αν δεν την ...ακινητοποιούσα στο χαρτί μου. Κάτι που με τον καιρό νόμισα πως θα μπορούσα να το αποφεύγω. Γιατί είχα πιστέψει πως ό,τι το αξιόλογο περάσει σε κάποια στιγμή από το νου, θα ξανάρθει κάποτες πάλι κι ας μην το έχω καταγράψει. Και που αυτό συμβαίνει, βέβαια, συχνά. Όμως, κάποιος μικρός διάβολος με έκανε να ...αλλαξοπιστήσω. Και για να διερωτηθώ: -μετά από πόσον καιρό θα ξανάρθε ό,τι άφησα ...να μου φύγει; Κι όταν πρόσεξα δηλ. πως καμιά φορά δεν ξανάρχεται η «ιδέα», η «σκέψη», ο «στοχασμός» που δεν σημειώθηκε, σε κάποιο χαρτί, τη στιγμή που πρόβαλε κάπως πηγαία και με τη δροσιά της κάποιας φρεσκάδας. Κι οπότε, η μόνη λύση ήτανε το σημειωματάριο και το μολύβι, ...όπου κι αν θα βρισκόμουνα, ακόμα και εκεί που πήγαινα ...για να μην κοιμηθώ, έτσι όπως με ταλανίζανε και κάποιες νυχτερινές οδοιπορίες.»
«Το μυαλό μου δεν σταμάτησε ποτές να «δουλεύει» και να παίρνει στροφές. Και το χέρι (-από κοντά) σημείωνε, στο όποιο χαρτί έβρισκε πρόχειρο μπροστά του, ό, τι δεν έπρεπε να ξεχαστεί, γιατί ήτανε σχετικό με την επαγγελματική μου απασχόληση. Κι όπως δηλ. Ο νους μου (-και όλη μου η ψυχή) ήτανε πάντα (-και πιο πολύ) για την αρχιτεκτονική, μαζί και για ό, τι άλλο μπορούσε να έχει κάποια σχέση μαζί της. Κι οπότε, όπου κι αν βρισκόμουνα, ακόμα και όταν σκαρφάλωνα σε κάποιο βουνό, ή όταν έκανα κάποιο μακροβούτι στη θάλασσα (-κι ας μοιάζει αυτή η δεύτερη περίπτωση κάπως παράξενη...), έπρεπε να έχω μαζί μου ένα σημειωματάριο και ένα μολύβι. Και που τα δύο αυτά «σύνεργα» τα έβαζα και στο προσκέφαλό μου όταν πήγαινα τις νύχτες για ύπνο. Γιατί τότες ήτανε, δα, που μου έρχονταν ...οι εμπνεύσεις. Που να μην μπορεί να με πάρει ο ύπνος. Κι όταν, ακόμα, κάποιες φορές ξύπναγα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα με κάποιαν «ιδέα», που έπρεπε να τήνε καταγράψω, στα γρήγορα, μπας και τήνε χάσω και τήνε ξεχάσω, αν δεν την ...ακινητοποιούσα στο χαρτί μου. Κάτι που με τον καιρό νόμισα πως θα μπορούσα να το αποφεύγω. Γιατί είχα πιστέψει πως ό, τι το αξιόλογο περάσει σε κάποια στιγμή από το νου, θα ξανάρθει κάποτες πάλι κι ας μην το έχω καταγράψει. Και που αυτό συμβαίνει, βέβαια, συχνά. Όμως, κάποιος μικρός διάβολος με έκανε να ...αλλαξοπιστήσω. Και για να διερωτηθώ: -μετά από πόσον καιρό θα ξανάρθε ό, τι άφησα ...να μου φύγει; Κι όταν πρόσεξα δηλ. πως καμιά φορά δεν ξανάρχεται η «ιδέα», η «σκέψη», ο «στοχασμός» που δεν σημειώθηκε, σε κάποιο χαρτί, τη στιγμή που πρόβαλε κάπως πηγαία και με τη δροσιά της κάποιας φρεσκάδας. Κι οπότε, η μόνη λύση ήτανε το σημειωματάριο και το μολύβι, ...όπου κι αν θα βρισκόμουνα, ακόμα και εκεί που πήγαινα ...για να μην κοιμηθώ, έτσι όπως με ταλανίζανε και κάποιες νυχτερινές οδοιπορίες.»
Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣBKS.0556329BKS.0556329ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΡΗΣΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΡΗΣΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣΚατηγορία: ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ •ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΡΗΣ στην κατηγορία ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ISBN: 978-960-524-322-7 Συγγραφέας: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΡΗΣ Εκδοτικός οίκος: ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ Σελίδες: 348 Διαστάσεις: 14Χ21 Ημερομηνία Έκδοσης: Μάιος 2011 ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ 1937-1990 «Το μυαλό μου δεν σταμάτησε ποτές να «δουλεύει» και να παίρνει στροφές. Και το χέρι (-από κοντά) σημείωνε, στο όποιο χαρτί έβρισκε πρόχειρο μπροστά του, ό, τι δεν έπρεπε να ξεχαστεί, γιατί ήτανε σχετικό με την επαγγελματική μου απασχόληση. Κι όπως δηλ. Ο νους μου (-και όλη μου η ψυχή) ήτανε πάντα (-και πιο πολύ) για την αρχιτεκτονική, μαζί και για ό, τι άλλο μπορούσε να έχει κάποια σχέση μαζί της. Κι οπότε, όπου κι αν βρισκόμουνα, ακόμα και όταν σκαρφάλωνα σε κάποιο βουνό, ή όταν έκανα κάποιο μακροβούτι στη θάλασσα (-κι ας μοιάζει αυτή η δεύτερη περίπτωση κάπως παράξενη...), έπρεπε να έχω μαζί μου ένα σημειωματάριο και ένα μολύβι. Και που τα δύο αυτά «σύνεργα» τα έβαζα και στο προσκέφαλό μου όταν πήγαινα τις νύχτες για ύπνο. Γιατί τότες ήτανε, δα, που μου έρχονταν ...οι εμπνεύσεις. Που να μην μπορεί να με πάρει ο ύπνος. Κι όταν, ακόμα, κάποιες φορές ξύπναγα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα με κάποιαν «ιδέα», που έπρεπε να τήνε καταγράψω, στα γρήγορα, μπας και τήνε χάσω και τήνε ξεχάσω, αν δεν την ...ακινητοποιούσα στο χαρτί μου. Κάτι που με τον καιρό νόμισα πως θα μπορούσα να το αποφεύγω. Γιατί είχα πιστέψει πως ό, τι το αξιόλογο περάσει σε κάποια στιγμή από το νου, θα ξανάρθει κάποτες πάλι κι ας μην το έχω καταγράψει. Και που αυτό συμβαίνει, βέβαια, συχνά. Όμως, κάποιος μικρός διάβολος με έκανε να ...αλλαξοπιστήσω. Και για να διερωτηθώ: -μετά από πόσον καιρό θα ξανάρθε ό, τι άφησα ...να μου φύγει; Κι όταν πρόσεξα δηλ. πως καμιά φορά δεν ξανάρχεται η «ιδέα», η «σκέψη», ο «στοχασμός» που δεν σημειώθηκε, σε κάποιο χαρτί, τη στιγμή που πρόβαλε κάπως πηγαία και με τη δροσιά της κάποιας φρεσκάδας. Κι οπότε, η μόνη λύση ήτανε το σημειωματάριο και το μολύβι, ...όπου κι αν θα βρισκόμουνα, ακόμα και εκεί που πήγαινα ...για να μην κοιμηθώ, έτσι όπως με ταλανίζανε και κάποιες νυχτερινές οδοιπορίες.» Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση