ΕΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΛΕΚΤΟΥΜΕΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ

Στόχος του παρόντος πονήματος είναι αφενός να παρουσιάσει επόψεις της κοινολεκτούμενης γλώσσας μας (δηλαδή του καθημερινού επικοινωνιακού κώδικά μας), αφετέρου να διατυπώσει απόψεις για την ορθή χρήση της από τους ομιλούντες.

Στο πρώτο μέρος του σημείο εκκίνησης αποτελούν τα λεκτικά και ορθογραφικά ολισθήματα του καθημερινού λόγου μας και οι σχετικές επισημάνσεις για τη διόρθωσή τους. Ακολουθούν η εξέταση ποικίλων ορθογραφικών και γραμματικών ζητημάτων πάνω στα ρήματα και στα ουσιαστικά, αλλά και η ενδεικτική καταλογογράφηση λέξεων με βάση την προφορά τους (ομόηχα και πάσης φύσεως παρώνυμα). Η ορθογραφία αλλά και η σημασία επιρρημάτων και επιρρηματοποιημένων πτώσεων απασχολεί το δεύτερο μέρος του πονήματος, καθώς και η λανθάνουσα έκφραση επιρρηματικής σχέσης μέσα σε άλλα μέρη του λόγου (επίθετα, αντωνυμίες και προθέσεις). Ιδιαίτερη εξέταση αφιερώνεται στο αχώριστο μόριο ξε-.

Στο τρίτο μέρος, πέραν από τις ιδιαίτερες πτυχές των λέξεων (ευφημισμός, ηχομιμητική, νόθα σύνθετα) εξετάζονται αφενός η πολυεπίπεδη σχέση της γλώσσας μας με τις αντίστοιχες ξένες -κυρίως της ιταλικής- μέσω του αμοιβαίου δανεισμού και αντιδανεισμού, αφετέρου οι αρετές της επινοητικότητας, της δημιουργικότητας και της εκφραστικότητάς της. Τέλος διερευνάται η προέλευση και η σημασιολογική εξέλιξη ελληνικών και ελληνικοποιημένων λέξεων, ενώ καταχωρίζεται και κατάλογος εκείνων που έχουν προέλθει από ανθρωπωνύμια και τοπωνύμια.