ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΒΑΛΚΥΡΙΑ

Μια αληθινή, συναρπαστική ιστορία, μια μάχη ανάμεσα στο στρατιωτικό ρομαντισμό και ένα από τα πιο σκληρά και απάνθρωπα καθεστώτα που γνώρισε η Γη.

Η ιστορία ενός γενναίου άνδρα, του συνταγματάρχη Κλάους Σενκ φον Στάουφενμπεργκ και του στενού κύκλου των ιδεαλιστών συνεργατών του, αξιωματικών και πολιτών, που θέλησαν να εξοντώσουν τον Χίτλερ, τον Γκέρινγκ, και τον Χίμλερ, να εξουδετερώσουν τα Ες-Ες, και να προσπαθήσουν να σταματήσουν τον πόλεμο.

Ο φον Στάουφενμπεργκ, σπουδαίος επιτελικός και εκτελεστικός αξιωματικός, ήρωας του πολέμου, θα βάλει ο ίδιος -παρά τα τραύματά του (έχει χάσει το ένα του μάτι, το δεξιό του χέρι, και δύο δάχτυλα του αριστερού)- τη βόμβα που προορίζεται να εξοντώσει τους ναζιστές ηγέτες.

Ταυτόχρονα, οι συνεργάτες του θα περιμένουν το πράσινο φως για να ενεργοποιήσουν τα εφεδρικά σχέδια έκτακτης ανάγκης που είναι γνωστά ως «Επιχείρηση Βαλκυρία» προκειμένου να αναλάβουν τη διοίκηση του στρατού και της χώρας, να απομακρύνουν από την εξουσία τους ναζί, και να σώσουν τη Γερμανία και εκατομμύρια ανθρώπους από το θάνατο.

Όλα είναι έτοιμα, αλλά κάποια σατανική υπέρτατη δύναμη μοιάζει να προστατεύει τον Χίτλερ, όπως στις δεκάδες προηγούμενες απόπειρες και συνωμοσίες που είχαν γίνει εναντίον της ζωής του. Ξαφνικά παρουσιάζεται η τέλεια ευκαιρία: Η ανώτατη διοίκηση του στρατού θα συγκεντρωθεί στη «Φωλιά του Λύκου», στο Αρχηγείο του Φύρερ στο Ράστενμπουργκ της ανατολικής Πρωσίας για να δώσει αναφορά, και ο φον Στάουφενμπεργκ παίρνει διαταγή να βρίσκεται εκεί.

Το μεσημέρι εκείνης της ημέρας ο Στάουφενμπεργκ θα τοποθετήσει το χαρτοφύλακά του με τα εκρηκτικά κάτω από το τραπέζι της συνεδρίασης και θα σπεύσει να γυρίσει στο Βερολίνο, στην κεντρική διοίκηση του στρατού, για να συντονίσει από εκεί το πραξικόπημα.

Δώδεκα ώρες μετά, το πραξικόπημα θα έχει ξεσπάσει και θα έχει αποτύχει, εκείνος και οι άμεσοι συνεργάτες του θα έχουν πέσει νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος, και θα ξεσπάσει μια ανελέητη καταδίωξη που θα επεκταθεί -σύμφωνα με τη θεωρία της «οικογενειακής ευθύνης» που ακολουθούν τα Ες-Ες- ακόμη και σε γέρους και μωρά παιδιά.

Ποιοι ήταν αυτοί οι συνωμότες της 20ης Ιουλίου 1944, πώς οργάνωσαν το πραξικόπημά τους, και γιατί απέτυχαν; Είχαν ελπίδες ή ήταν μια ρομαντική οπερέτα καταδικασμένη εξαρχής που έπρεπε να γίνει «έτσι και αλλιώς», όπως είπε ένα από τα καλύτερα μυαλά των συνωμοτών, «για να ξέρουν οι επόμενες γενιές ότι και στη Γερμανία υπήρξαν άνθρωποι που αντιστάθηκαν και τόλμησαν»;