Το παρόν κείμενο δεν είναι διατριβή, αλλά ένα απλό, συγκινησιακά φορτισμένο και άκρως υποκειμενικό "ερωτικό γράμμα" προς έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς μας. Ένα μικρό πετραδάκι στη μνήμη ενός μεγάλου καλλιτέχνη. Είναι, όμως, πρόσθετα, και μια αυθεντική κατάθεση της εμπειρίας ενός Τρικαλινού μαθητή, του συγγραφέως, προς τον μεγάλο συντοπίτη του: τον Βασίλη Τσιτσάνη. Για τον συγγραφέα, κατά κάποιον τρόπο, ο Τσιτσάνης υπήρξε από την παιδική του ηλικία μέχρι και σήμερα μια μορφή αέναης έμπνευσης, το σημείο επαφής του με ό,τι καλό έχει στον πολιτισμικό εξοπλισμό της η Ελλάδα του περασμένου αιώνα, μια Ελλάδα που ο ίδιος άφησε πίσω του ως μόνιμος κάτοικος του Παρισίου από το 1967.
Το μικρό, λοιπόν, αυτό γράμμα με παραλήπτη τον μεγάλο δάσκαλο του ρεμπέτικου, αλλά και όλους τους εραστές της ρεμπέτικης μουσικής, είναι στην ουσία η μετακένωση μιας εμπειρίας με πάθη και βιώματα γνησίως λαϊκά, αλλά και η πρόθεση και η ελπίδα του γράφοντος η διαδικασία αυτή να πολλαπλασιαστεί· η προσωπική εμπειρία του ενός να γίνει η εμπειρία των πολλών. ’λλωστε, η μουσική είναι η κατ' εξοχήν κοινωνική τέχνη, κάτι που ενώνει τους ανθρώπους ανεξαρτήτως εθνικότητας. Και η ρεμπέτικη μουσική, για τον συγγραφέα είναι από εκείνα, τα λίγα πράγματα στη σημερινή Ελλάδα για τα οποία μπορούμε να είμαστε περήφανοι.
Το παρόν κείμενο δεν είναι διατριβή, αλλά ένα απλό, συγκινησιακά φορτισμένο και άκρως υποκειμενικό "ερωτικό γράμμα" προς έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς μας. Ένα μικρό πετραδάκι στη μνήμη ενός μεγάλου καλλιτέχνη. Είναι, όμως, πρόσθετα, και μια αυθεντική κατάθεση της εμπειρίας ενός Τρικαλινού μαθητή, του συγγραφέως, προς τον μεγάλο συντοπίτη του: τον Βασίλη Τσιτσάνη. Για τον συγγραφέα, κατά κάποιον τρόπο, ο Τσιτσάνης υπήρξε από την παιδική του ηλικία μέχρι και σήμερα μια μορφή αέναης έμπνευσης, το σημείο επαφής του με ό, τι καλό έχει στον πολιτισμικό εξοπλισμό της η Ελλάδα του περασμένου αιώνα, μια Ελλάδα που ο ίδιος άφησε πίσω του ως μόνιμος κάτοικος του Παρισίου από το 1967.
Το μικρό, λοιπόν, αυτό γράμμα με παραλήπτη τον μεγάλο δάσκαλο του ρεμπέτικου, αλλά και όλους τους εραστές της ρεμπέτικης μουσικής, είναι στην ουσία η μετακένωση μιας εμπειρίας με πάθη και βιώματα γνησίως λαϊκά, αλλά και η πρόθεση και η ελπίδα του γράφοντος η διαδικασία αυτή να πολλαπλασιαστεί· η προσωπική εμπειρία του ενός να γίνει η εμπειρία των πολλών. ’λλωστε, η μουσική είναι η κατ' εξοχήν κοινωνική τέχνη, κάτι που ενώνει τους ανθρώπους ανεξαρτήτως εθνικότητας. Και η ρεμπέτικη μουσική, για τον συγγραφέα είναι από εκείνα, τα λίγα πράγματα στη σημερινή Ελλάδα για τα οποία μπορούμε να είμαστε περήφανοι.
ΑΣΠΡΑ ΜΟΥΡΑ ΜΑΥΡΑ ΜΟΥΡΑBKS.0047206BKS.0047206ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣΚατηγορία: ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ •ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ στην κατηγορία ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ-ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ISBN: 978-960-303-218-2 Συγγραφέας: ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Εκδοτικός οίκος: ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ Σελίδες: 48 Διαστάσεις: 14Χ21 Ημερομηνία Έκδοσης: Απρίλιος 2014 Το παρόν κείμενο δεν είναι διατριβή, αλλά ένα απλό, συγκινησιακά φορτισμένο και άκρως υποκειμενικό "ερωτικό γράμμα" προς έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς μας. Ένα μικρό πετραδάκι στη μνήμη ενός μεγάλου καλλιτέχνη. Είναι, όμως, πρόσθετα, και μια αυθεντική κατάθεση της εμπειρίας ενός Τρικαλινού μαθητή, του συγγραφέως, προς τον μεγάλο συντοπίτη του: τον Βασίλη Τσιτσάνη. Για τον συγγραφέα, κατά κάποιον τρόπο, ο Τσιτσάνης υπήρξε από την παιδική του ηλικία μέχρι και σήμερα μια μορφή αέναης έμπνευσης, το σημείο επαφής του με ό, τι καλό έχει στον πολιτισμικό εξοπλισμό της η Ελλάδα του περασμένου αιώνα, μια Ελλάδα που ο ίδιος άφησε πίσω του ως μόνιμος κάτοικος του Παρισίου από το 1967. Το μικρό, λοιπόν, αυτό γράμμα με παραλήπτη τον μεγάλο δάσκαλο του ρεμπέτικου, αλλά και όλους τους εραστές της ρεμπέτικης μουσικής, είναι στην ουσία η μετακένωση μιας εμπειρίας με πάθη και βιώματα γνησίως λαϊκά, αλλά και η πρόθεση και η ελπίδα του γράφοντος η διαδικασία αυτή να πολλαπλασιαστεί· η προσωπική εμπειρία του ενός να γίνει η εμπειρία των πολλών. ’λλωστε, η μουσική είναι η κατ' εξοχήν κοινωνική τέχνη, κάτι που ενώνει τους ανθρώπους ανεξαρτήτως εθνικότητας. Και η ρεμπέτικη μουσική, για τον συγγραφέα είναι από εκείνα, τα λίγα πράγματα στη σημερινή Ελλάδα για τα οποία μπορούμε να είμαστε περήφανοι. ΑΣΠΡΑ ΜΟΥΡΑ ΜΑΥΡΑ ΜΟΥΡΑ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση