Με αρχικό αφηγηματικό πυρήνα (1909-1911) την απογευματινή δεξίωση στης πριγκίπισσας ντε Γκερμάντ, όπου, αφενός, τα απανωτά επεισόδια αθέλητης μνήμης διαμορφώνουν τις προκείμενες μιας θεωρίας της τέχνης και όπου, αφετέρου, στα σαλόνια παρελαύνουν οι ακόμα εν ζωή ήρωες του μυθιστορήματος σχεδόν αγνώριστοι πίσω από τα προσωπεία του γήρατος και του επικείμενου θανάτου τους, ο Προυστ συγγράφει την περίοδο της σύρραξης το επεισόδιο για τον κύριο ντε Σαρλύς στη διάρκεια του πολέμου, για τις απόψεις του και τις ηδονές που επιζητεί, ενώ παράλληλα περιγράφεται το εμπόλεμο Παρίσι με τις ανακατατάξεις που εκδηλώνονται στο αξιακό σύστημα και την κοινωνική και πνευματική ζωή. Προσθέτει επίσης, πιθανότατα το 1919, ένα εκτενές κομμάτι σε απομίμηση της τεχνοτροπίας των αδελφών Γκονκούρ, την οποία ο «ομιλητής» του σπεύδει να σχολιάσει, αναδεικνύοντας τους σημαντικούς περιορισμούς που επιβάλλει η χρήση ενός ορισμένου ύφους στην εμβέλεια ενός λογοτεχνικού εγχειρήματος.
Κοντολογίς, η «γενεαλογία» της συγγραφής του Ανακτημένου Χρόνου δεν αντανακλά την οριστική διάταξη, καθώς τα εν λόγω επεισόδια εμφανίζονται στο αναγνωστικό κοινό κατ αντίστροφη σειρά ως προς την αρχική τους σύλληψη. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να σημειωθεί πως, με την προσθήκη των δύο μεταγενέστερων επεισοδίων και την περαιτέρω επεξεργασία του πρώτου, και ιδιαίτερα των δεκαπέντε τελευταίων σελίδων, οι οποίες αποκτούν και αυτοβιογραφική χροιά, μεταβάλλεται ριζικά η οικονομία του κειμένου και, συνακόλουθα, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται το ζήτημα της τέχνης.
Τελευταία ενότητα ενός έργου ζωής, μια ενότητα που ωστόσο δεν επιτρέπει ούτε μια ερμηνεία μέσα από το πρίσμα του «ανολοκλήρωτου», ούτε μια ερμηνεία με όρους «απόλυτης κορύφωσης», στην οποία ο συγγραφέας καταγράφει με ακρίβεια τόσο τις συνθήκες πραγμάτωσης ενός έμμεσου λόγου περί τέχνης όσο και τα όρια αυτού του ιδιάζοντος λογοτεχνικού εγχειρήματος, συμπεριλαμβανομένων και των ορίων της αντοχής και της χρονικής διάρκειας της ζωής του ιδίου.
Με αρχικό αφηγηματικό πυρήνα (1909-1911) την απογευματινή δεξίωση στης πριγκίπισσας ντε Γκερμάντ, όπου, αφενός, τα απανωτά επεισόδια αθέλητης μνήμης διαμορφώνουν τις προκείμενες μιας θεωρίας της τέχνης και όπου, αφετέρου, στα σαλόνια παρελαύνουν οι ακόμα εν ζωή ήρωες του μυθιστορήματος σχεδόν αγνώριστοι πίσω από τα προσωπεία του γήρατος και του επικείμενου θανάτου τους, ο Προυστ συγγράφει την περίοδο της σύρραξης το επεισόδιο για τον κύριο ντε Σαρλύς στη διάρκεια του πολέμου, για τις απόψεις του και τις ηδονές που επιζητεί, ενώ παράλληλα περιγράφεται το εμπόλεμο Παρίσι με τις ανακατατάξεις που εκδηλώνονται στο αξιακό σύστημα και την κοινωνική και πνευματική ζωή. Προσθέτει επίσης, πιθανότατα το 1919, ένα εκτενές κομμάτι σε απομίμηση της τεχνοτροπίας των αδελφών Γκονκούρ, την οποία ο «ομιλητής» του σπεύδει να σχολιάσει, αναδεικνύοντας τους σημαντικούς περιορισμούς που επιβάλλει η χρήση ενός ορισμένου ύφους στην εμβέλεια ενός λογοτεχνικού εγχειρήματος.
Κοντολογίς, η «γενεαλογία» της συγγραφής του Ανακτημένου Χρόνου δεν αντανακλά την οριστική διάταξη, καθώς τα εν λόγω επεισόδια εμφανίζονται στο αναγνωστικό κοινό κατ αντίστροφη σειρά ως προς την αρχική τους σύλληψη. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να σημειωθεί πως, με την προσθήκη των δύο μεταγενέστερων επεισοδίων και την περαιτέρω επεξεργασία του πρώτου, και ιδιαίτερα των δεκαπέντε τελευταίων σελίδων, οι οποίες αποκτούν και αυτοβιογραφική χροιά, μεταβάλλεται ριζικά η οικονομία του κειμένου και, συνακόλουθα, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται το ζήτημα της τέχνης.
Τελευταία ενότητα ενός έργου ζωής, μια ενότητα που ωστόσο δεν επιτρέπει ούτε μια ερμηνεία μέσα από το πρίσμα του «ανολοκλήρωτου», ούτε μια ερμηνεία με όρους «απόλυτης κορύφωσης», στην οποία ο συγγραφέας καταγράφει με ακρίβεια τόσο τις συνθήκες πραγμάτωσης ενός έμμεσου λόγου περί τέχνης όσο και τα όρια αυτού του ιδιάζοντος λογοτεχνικού εγχειρήματος, συμπεριλαμβανομένων και των ορίων της αντοχής και της χρονικής διάρκειας της ζωής του ιδίου.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ 7 Ο ΑΝΑΚΤΗΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣBKS.0272130BKS.0272130PROUST MARCELPROUST MARCELΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΚατηγορία: ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ •PROUST MARCEL στην κατηγορία ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ISBN: 978-960-05-1720-0 Συγγραφέας: PROUST MARCEL Εκδοτικός οίκος: ΕΣΤΙΑ Σειρά: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ Μετάφραση: ΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σελίδες: 404 Διαστάσεις: 17Χ24 Ημερομηνία Έκδοσης: Σεπτέμβριος 2018 Με αρχικό αφηγηματικό πυρήνα (1909-1911) την απογευματινή δεξίωση στης πριγκίπισσας ντε Γκερμάντ, όπου, αφενός, τα απανωτά επεισόδια αθέλητης μνήμης διαμορφώνουν τις προκείμενες μιας θεωρίας της τέχνης και όπου, αφετέρου, στα σαλόνια παρελαύνουν οι ακόμα εν ζωή ήρωες του μυθιστορήματος σχεδόν αγνώριστοι πίσω από τα προσωπεία του γήρατος και του επικείμενου θανάτου τους, ο Προυστ συγγράφει την περίοδο της σύρραξης το επεισόδιο για τον κύριο ντε Σαρλύς στη διάρκεια του πολέμου, για τις απόψεις του και τις ηδονές που επιζητεί, ενώ παράλληλα περιγράφεται το εμπόλεμο Παρίσι με τις ανακατατάξεις που εκδηλώνονται στο αξιακό σύστημα και την κοινωνική και πνευματική ζωή. Προσθέτει επίσης, πιθανότατα το 1919, ένα εκτενές κομμάτι σε απομίμηση της τεχνοτροπίας των αδελφών Γκονκούρ, την οποία ο «ομιλητής» του σπεύδει να σχολιάσει, αναδεικνύοντας τους σημαντικούς περιορισμούς που επιβάλλει η χρήση ενός ορισμένου ύφους στην εμβέλεια ενός λογοτεχνικού εγχειρήματος. Κοντολογίς, η «γενεαλογία» της συγγραφής του Ανακτημένου Χρόνου δεν αντανακλά την οριστική διάταξη, καθώς τα εν λόγω επεισόδια εμφανίζονται στο αναγνωστικό κοινό κατ αντίστροφη σειρά ως προς την αρχική τους σύλληψη. Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να σημειωθεί πως, με την προσθήκη των δύο μεταγενέστερων επεισοδίων και την περαιτέρω επεξεργασία του πρώτου, και ιδιαίτερα των δεκαπέντε τελευταίων σελίδων, οι οποίες αποκτούν και αυτοβιογραφική χροιά, μεταβάλλεται ριζικά η οικονομία του κειμένου και, συνακόλουθα, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται το ζήτημα της τέχνης. Τελευταία ενότητα ενός έργου ζωής, μια ενότητα που ωστόσο δεν επιτρέπει ούτε μια ερμηνεία μέσα από το πρίσμα του «ανολοκλήρωτου», ούτε μια ερμηνεία με όρους «απόλυτης κορύφωσης», στην οποία ο συγγραφέας καταγράφει με ακρίβεια τόσο τις συνθήκες πραγμάτωσης ενός έμμεσου λόγου περί τέχνης όσο και τα όρια αυτού του ιδιάζοντος λογοτεχνικού εγχειρήματος, συμπεριλαμβανομένων και των ορίων της αντοχής και της χρονικής διάρκειας της ζωής του ιδίου. ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ 7 Ο ΑΝΑΚΤΗΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση