ΑΙ ΝΕΑΙ ΑΘΗΝΑΙ

Εν έτει 1834 αι Αθήναι εκηρύχθησαν πρωτεύουσα του νέου βασιλείου αλλ' η τοσαύτα και τηλικαύτα δεινά παθούσα περίδοξος αύτη πόλις ήτο τότε κωμόπολις ελεεινή εκ των οικιών της δύο μεν ήσαν κατοικήσιμοι, και την μεν καθείξεν ο βασιλεύς, την δε η αντιβασιλεία και τας αθλίας καλύβας της, όπου έζων επισεσωρευμένοι οι μεν επί των δε τετρακισχίλιοι μόλις κάτοικοι, διέσχιζον οδοί στεναί και ρυπαραί, έλη ανέδιδον πανταχού αναθυμιάσεις δηλητηριώδεις, και που εφαίνοντο ολίγα ξηρά δένδρα, τα οποία ήθελεν εκλάβει τις αντί πασσάλων.

Εικοσιπέντε έτη μόλις έκτοτε παρήλθον και το άθλιον εκείνο πολίχνιον μετεμορφώθη εις πόλιν περικαλλή. Οικίαι εκ λίθων του Υμηττού και δια πεντελησίου μαρμάρου ωραϊσμέναι υψούνται πανταχού, η πεδιάς και οι λόφοι είναι δενδροσκεπείς και χλοεροί, δενδροφυτείαι ευθαλείς αντικατέστησαν τα έλη, ωραίαι αμαξιταί οδοί ενούσι τα περίχωρα μετά της πόλεως, και δρόμοι πλατείς και μεγαλοπρεπείς λεωφόροι διευκολύνουσι την εντός αυτής κυκλοφορίαν. Το δε αέριον, δι' ου μέλλει να φωτισθή, θέλει δώσει αυτή εν καιρώ νυκτός όψιν πόλεως όλως Ευρωπαϊκής.