ΑΦΗΓΗΣΗ ΜΙΑ ΠΟΛΕΥΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ

Αφηγήσεις, αφηγήσεις, αφηγήσεις παντού. Συγκροτούν την καθημερινότητά μας, θεμελιώνουν την ενημερωτική και καλλιτεχνική επικοινωνία, και εμπλουτίζουν τις μεθόδους έρευνας των επιστημών, ιδίως των κοινωνικών. Οι σύγχρονες αφηγηματολογικές σπουδές, αμφισβητώντας την πρωτοκαθεδρία των λογοτεχνικών αφηγήσεων και αναθεωρώντας τις (κυρίαρχες κατά τον 20ό αιώνα) δομιστικές αναγνώσεις της μυθοπλασίας, ανοίγουν μια νέα ατζέντα αφηγήσεων, που σημαδεύεται από την πολυσημείωση και τη συνέργεια πολλαπλών διαύλων κατασκευής και διάχυσής τους, και καθιστούν την αναλυτική πρακτική των αφηγήσεων πολυεπιστημονικό πρόταγμα.

Ο ανά χείρας τόμος, καρπός μιας πολυπρισματικής αφηγηματολογίας, σχεδιάστηκε για να καλύψει τρεις θεμελιώδεις λειτουργίες της αφήγησης: την αισθητική απόλαυση, τη δημόσια και δικτυακή επικοινωνία, και τη χρήση της στις κοινωνικές επιστήμες, ως πρώτη ύλη και αναλυτικό εργαλείο ταυτόχρονα. Αντίστοιχα, στις σελίδες του τόμου φιλοξενούνται συμβολές καταξιωμένων ερευνητών της αφήγησης, οι οποίες μοιράζονται σε τέσσερις ενότητες: μυθοπλασία, οπτικοακουστικές τέχνες, επικοινωνία και κοινωνικές επιστήμες. Αν η πλούσια αυτή συγκομιδή καταφέρνει να καταστήσει την αφήγηση άξονα μιας διεπιστημονικής συζήτησης για τις αναπαραστάσεις αξιαφήγητων ιστοριών, μικρών και μεγάλων, και για τους νέους τρόπους ανάγνωσής τους, ο τόμος έχει πετύχει τον στόχο του.