ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΟΦ

Ο Ντοστογιέφσκι με το έργο ''Αδελφοί Καραμαζόφ'', κλείνει την πανανθρώπινη προσφορά του μαζί και τον κύκλο της ζωής του.
Στο τελευταίο, αλλά και στο πιο μεστό έργο του ο Ντοστογιέφσκι, διαλέγει τους χαρακτήρες που θα κυριαρχήσουν σ' ένα έργο όπου, το τραγικό συνταιριάζεται με το ωραίο, ο άθεος στέκεται με δέος μπροστά σε αβίαστες αποκαλύψεις, ο διανοούμενος ζητάει να φιλήσει το χέρι ενός απλοϊκού ασκητή.
Το έργο πλημμυρίζει από τις ολοφάνερες αντιθέσεις τού ψεύτικου με το αληθινό, όπου η βαρβαρότητα και η χυδαιότητα φαντάζουν ασημαντότητες μπροστά στην απεραντοσύνη της καλοσύνης.
Ο Ντοστογιέφσκι είναι τόσο μεγάλος, που αυτός μονάχα μπορεί ''να σ' ανεβάσει τόσο ψηλά και να σε καλέσει στην πιο αμόλυντη καθαριότητα''.