ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ…

Καλημέρα!
Η αρχή. Η ημέρα, ως πρώτη φυσική μονάδα μέτρησης του χρόνου, το πρώτο αντίκρισμα του ανθρώπου. Η πρώτη του ευχή. Ο Χρόνος - μαέστρος, αναλαμβάνει να συγχρονίσει τα πλάσματα της φύσης σε μια αέναη συναυλία, που ονομάστηκε Ζωή. Κάθε νότα, μια στιγμή και όλες οι στιγμές μια μελωδία ξεχωριστή. Έτσι η φύση έκανε τη στιγμή, ζωή και φανέρωσε ένα πλάσμα μοναδικό και ελεύθερο. Το δίδαξε και το άφησε να ζήσει. Να διαλέξει. Έλαβε ένα σπουδαίο όνομα και ένα προικιό πολύτιμο για να πορευτεί. Ονομάστηκε άνθρωπος και προικίστηκε με συνείδηση.
Ο άνθρωπος απόκτησε έναρθρο λόγο, άρχισε να επικοινωνεί και να ονομάζει τα πράγματα. Κατακλύστηκε από συναισθήματα, θετικά και αρνητικά. Ο κόσμος των αντιθέσεων λειτούργησε πάνω του καταλυτικά.
Χρειάστηκε να βάλει όρια. Πάλεψε με τον εγωισμό. Έφτιαξε τη χημεία των σχέσεων, για να μπορέσει να μοιραστεί, ακόμα κι όταν ο πόνος τον βασάνιζε. Φρόντισε και πήρε δύναμη.
Γνώρισε το ψέμα και την αλήθεια. Έκρυψε και φανέρωσε. Εκπαιδεύτηκε από την οικογένεια και το σχολείο. Προβληματίστηκε με την κοινωνία, τη φιλία, τη διαφορετικότητα, την πολυπολιτισμικότητα. Έψαξε για λύσεις μέσα από τις μνήμες. Της παιδικής του ηλικίας αλλά και της πατρίδας ου. Μέσα από αυτά κατάλαβε, πως το μόνο σύνορο είναι η αγκαλιά.
Το σημάδι του στη γη!
Τίμησε τους γονείς και έγινε γονέας. Ερωτεύτηκε, αγάπησε, πόνεσε.

Έγινε ποιητής! Προσπάθησε να ζήσει και να νιώσει ελεύθερος, βάζοντας ηθικούς κανόνες, σεβόμενος τα πλάσματα της φύσης. Δεν τα κατάφερνε πάντα. Ξεχνούσε. Όμως η μάνα – φύση του θύμιζε χρώματα και μυρωδιές, για να μην χάνεται στο σκοτάδι του φόβου. Στο τέλος αντιλήφθηκε, πως η πλάση τον οδηγούσε εξ αρχής, στον έναν και μοναδικό δρόμο. Την αιωνιότητα. Θέρισε και μοίρασε, όπως τον προέτρεψε εκείνη.
Κι όταν οι καρποί μπόρεσαν να θρέψουν τα γεννήματά του, έπεσε να κοιμηθεί στέλνοντας μια στερνή ευχή. Την Καληνύχτα του στον Κόσμο! Κι έτσι ο Χρόνος ολοκλήρωσε τον κύκλο του ανθρώπου στη γη. Αυτή είναι η ζωή του! Την περπάτησε, την γνώρισε, τη μοιράστηκε και την απόλαυσε ως το τέλος! Όχι μόνος! Είχε μαζί του το παιδί! Όλη την αγάπη του σύμπαντος σε μία ψυχή! Αυτό, που τον οδήγησε σε έναν αναπάντεχο προορισμό. Στο «κάπου»! Εκεί που ο Χρόνος «παίζει» με το φως, πριν εκείνο γίνει ευχή και πέσει στην αγκαλιά της Αυγής, για να μοιραστεί στον άνθρωπο. Ο ερχομός της ημέρας… Μια καλημέρα και μια καληνύχτα, όλη του η ζωή!