ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ

Το βασικό ζήτημα που ερευνάται στην παρούσα μελέτη, είναι με ποιό τρόπο μπορεί να ζητήσει αποζημίωση ο πελάτης της τράπεζας, όταν η πλημμελής εκπλήρωση της εντολής του αποδίδεται σε πταίσμα, όχι της συμβεβλημένης με αυτόν τράπεζας, αλλά άλλης τράπεζας που εμπλέκεται στη λεγόμενη «αλυσίδα» των πολυπρόσωπων μεταφορών κεφαλαίων (γύρος, έμβασμα, είσπραξη αξιών, ενέγγυα πίστωση).

Με την παρούσα μελέτη ερευνώνται οι υποστηριζόμενες προτάσεις οι οποίες ξεκινούν, αναφορικά με την ευθύνη της τράπεζας για σφάλματα της ανταποκρίτριας από την υιοθέτηση της έννοιας του βοηθού εκπλήρωσης και όχι πλέον του υποκατάστατου, από τη θεμελίωση σύμβασης δικτύου και φθάνουν μέχρι την υιοθέτηση αντικειμενικής ευθύνης της εντολοδόχου τράπεζας για σφάλματα της ανταποκρίτριας με ποσοτικό περιορισμό.

Ερευνάται περαιτέρω, αν τον καταλογισμό του πταίσματος της ανταποκρίτριας στην αρχική τράπεζα έχει αποδεχθεί το ισχύον δίκαιο μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας 97/5/ΕΚ με το πδ 33/2000 για τις διασυνοριακές μεταφορές πιστώσεων. Όσον αφορά στην ευθύνη της υπαίτιας ανταποκρίτριας τράπεζας, οι προτεινόμενες λύσεις εκκινούν από τη χρήση κλασικών νομικών θεσμών που στηρίζονται στη σύμβαση και φτάνουν μέχρι τη δημιουργία νέων, εκτός σύμβασης, λόγων ευθύνης. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στην επαγγελματική ευθύνη της τράπεζας έναντι του εντολέα.