ΥΠΟΔΥΟΜΕΝΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΑΟ

«Υποδύομαι την Κυρία Μάο. Δε θα με αφήσει να ξεχάσω το ρόλο μου. Τα συντρίμμια από τις ζωές των λόγιων και των καλλιτεχνών βρίσκονται αβοήθητα μέσα στα χέρια μου.»

Όλος ο κόσμος της είναι η σκηνή της. Οι υφασμάτινες παντόφλες της αλαφροπατούν πάνω στο σανίδι, η αυλαία την κλείνει μέσα στα μεγάλα φτερά της, το κουστούμι της αγγίζει θροΐζοντας το πάτωμα, τα χέρια της είναι κρυμμένα μέσα στα πλούσια μανίκια. Κάτω από το κατάλευκο προσωπείο της κρύβει δύο κόσμους, έναν πραγματικό κι ένα γυάλινο. Είναι η καλύτερη Κυρία Μάο που ανέδειξε ποτέ το θέατρο. Είναι ο ρόλος που σημάδεψε τη ζωή της.

Η Κυρία Μάο, ένας ρόλος, μια γυναίκα που μ' έναν περίεργο τρόπο σύνθεσε τη μικροπρέπεια, το μελόδραμα, τη σκληρότητα σ' ένα πρόσωπο που κάποτε ήταν μεγαλύτερο από τη ζωή. Δεν ήταν ούτε η ηρωίδα, ούτε η αυτοκράτειρα που προσπάθησε να γίνει. Όταν ήρθε η ώρα, το κοινό την κατασπάραξε σαν αγέλη λύκων.

Μέσα από το μύθο του κόσμου των ειδώλων, τον κόσμο του θεάτρου, επιχειρείται μια παράλληλη ανάδειξη της πραγματικής ιστορίας της γυναίκας του Μάο και του ίδιου του Προέδρου. Η ηθοποιός ταυτίζεται με την ηρωίδα και μέσα της ο ρόλος του σκηνοθέτη με αυτόν του ηγέτη. Κι όσο το παρελθόν διατρέχει το παρόν, κάθε σκέψη και κάθε πράξη της, πάνω και κάτω απ' τη σκηνή, είναι και μια πολιτική δήλωση.