ΤΟΠΟΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

Ο Γιώργος Νοταράς αγγίζει μια εποχή, για την οποία έχει γίνει πολύς λόγος, αλλά που πάντα κρατάει κρυμμένα μυστικά και ανεξερεύνητες περιοχές, όσα και η ανθρώπινη εμπειρία.

Αρχές δεκαετίας του '70, κάπου στην Αθήνα. Ο ήρωας της ιστορίας μοιάζει να είναι ένα τυπικό δείγμα της τότε νεολαίας. Το πέρασμα από την εφηβεία στα χρόνια μιας κάποιας πρώτης ωρίμανσης, μοιάζει «φυσιολογικό», όσο φυσιολογική μπορεί να είναι και η εκπλήρωση ενός πεπρωμένου.

Μια ιστορία αγάπης, που ταξιδεύει μέσα από ποικίλους έρωτες: Μια ιστορία πίστης, μεσ’ την απιστία και αποδοχής μεσ' την απόρριψη. Προσπάθεια κατανόησης, από τη μεριά του ήρωα, των αισθημάτων μιας γυναίκας, η οποία γνωρίζει την ιδανική αποστολή του. Τον ένα και μοναδικό λόγο της ύπαρξής του, πέρα από την αγάπη και των έρωτα, που έχουν τα όρια τους, και που όταν δεν τα' χουν είναι κίνδυνος-θάνατος.

Η ίδια φτάνει στα όρια αυτά. Ο παντελώς ασυμβίβαστος χαρακτήρας της, που δε θα μπορούσε να μην είναι και δέκτης υπερφυσικών διαισθήσεων την τοποθετούν μπροστά σ' ένα δίλημμα, το οποίο δεν μπορεί κανείς να ξέρει αν την τρομάζει ή την διασκεδάζει.

Η πορεία της απεξάρτησης του ήρωα μας από τη γυναίκα αυτή, μοιάζει τελικά να περνάει μέσα από μια άλλη εξάρτηση, πιο βαθιά, πιο ουσιαστική και ίσως τελεσίδικη. Ίσως η ηρωίδα μας να είχε μαντέψει, προβλέψει και προδικάσει γι' αυτόν περισσότερα απ' όσα νόμιζε.