"Angele Dei, qui custos es mei, me, tibi commissum pietate superna, illumina, custodi, rege et guberna. Amen."
Μάθε το θα σου χρειαστεί... Ένας φίλος.
Αυτό ήταν γραμμένο σ' ένα λεπτό κομμάτι δέρμα το οποίο ήταν μέσα στο φάκελο. Η Μαρή το πήγε τρομαγμένη στον Μάθιου ξυπνώντας τον. -Τι είναι αυτό; Ποιος το έστειλε; Ξέρεις τι σημαίνει; είπε δείχνοντάς του το κομμάτι με χέρια που έτρεμαν. -Που το βρήκες; -Κάτω από την πόρτα μας, την ώρα που γύρναγα από το σχολείο των παιδιών... -Είναι Λατινικά, δεν τα καταλαβαίνω όλα, αναφέρετε σε κάποιον φύλακα Αγγελο του Θεού, είναι επίκληση για να έρθει ως προστασία στον προσευχόμενο, της απάντησε χωρίς να κρύψει τον προβληματισμό του. -Τι μας χρειάζεται εμάς αυτό! Φοβάμαι Μάθιου! Τι θέλουν από εμάς; -Ηρέμησε αγάπη μου, δεν είναι για κακό αυτό, είναι για προστασία... -Από τί; Από τί κινδυνεύουμε και έχουμε ανάγκη από τέτοιου είδους προστασία; -Δεν ξέρω... Αλλά θα το μάθω. Απ' ό,τι φαίνετε όμως έχουμε έναν κρυφό φίλο... Και κάτι μου λέει πως είναι ο ίδιος που μου είχε τηλεφωνήσει εκείνο το βράδυ, που με ειδοποίησε για τον αυτόχειρα... Για κάποιο λόγο όμως φοβάται να αποκαλύψει την ταυτότητα του. Και με αυτά τα λόγια ο Μάθιου ξεκίνησε να ντύνεται. Η Μαρή αυτή την φορά δεν του είχε ετοιμάσει το ίδιο πλούσιο πρωινό, ήταν πολύ ταραγμένη. Όμως δεν τον άφησε να φύγει και νηστικός. Ένα ποτήρι με φρέσκο χυμό πορτοκάλι και δυο φρυγανιές με μέλι πάντα ήταν ένα γρήγορο πρωινό. -Αν μάθεις κάτι παραπάνω σε παρακαλώ να μου τηλεφωνήσεις εντάξει; του είπε σχεδόν παρακαλετά την ώρα που την χαιρέταγε με ένα φιλί στο στόμα. -Μείνε ήσυχη αγάπη μου, ό,τι και αν μάθω θα σ' ενημερώσω. Βγαίνοντας από το σπίτι έριξε μια ματιά τριγύρω και αμέσως μετά μπήκε στο περιπολικό και ξεκίνησε με κατεύθυνση προς την βιβλιοθήκη. Μπαίνοντας μέσα δεν είδε τον Τζον στο συνηθισμένο του πόστο. Βασικά δεν είδε κανέναν μέσα στην βιβλιοθήκη. Ήταν έρημη. -Ε Τζον είσαι εδώ; φώναξε κοιτώντας τριγύρω του. Δεν πήρε καμία απάντηση. Η απόλυτη νεκρική σιγή. "Τι διάολο, πού πήγαν όλοι..." αναρωτήθηκε. -ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ! φώναξε ακόμα πιο δυνατά
"Angele Dei, qui custos es mei, me, tibi commissum pietate superna, illumina, custodi, rege et guberna. Amen."
Μάθε το θα σου χρειαστεί... Ένας φίλος.
Αυτό ήταν γραμμένο σ' ένα λεπτό κομμάτι δέρμα το οποίο ήταν μέσα στο φάκελο. Η Μαρή το πήγε τρομαγμένη στον Μάθιου ξυπνώντας τον. -Τι είναι αυτό; Ποιος το έστειλε; Ξέρεις τι σημαίνει; είπε δείχνοντάς του το κομμάτι με χέρια που έτρεμαν. -Που το βρήκες; -Κάτω από την πόρτα μας, την ώρα που γύρναγα από το σχολείο των παιδιών... -Είναι Λατινικά, δεν τα καταλαβαίνω όλα, αναφέρετε σε κάποιον φύλακα Αγγελο του Θεού, είναι επίκληση για να έρθει ως προστασία στον προσευχόμενο, της απάντησε χωρίς να κρύψει τον προβληματισμό του. -Τι μας χρειάζεται εμάς αυτό! Φοβάμαι Μάθιου! Τι θέλουν από εμάς; -Ηρέμησε αγάπη μου, δεν είναι για κακό αυτό, είναι για προστασία... -Από τί; Από τί κινδυνεύουμε και έχουμε ανάγκη από τέτοιου είδους προστασία; -Δεν ξέρω... Αλλά θα το μάθω. Απ' ό, τι φαίνετε όμως έχουμε έναν κρυφό φίλο... Και κάτι μου λέει πως είναι ο ίδιος που μου είχε τηλεφωνήσει εκείνο το βράδυ, που με ειδοποίησε για τον αυτόχειρα... Για κάποιο λόγο όμως φοβάται να αποκαλύψει την ταυτότητα του. Και με αυτά τα λόγια ο Μάθιου ξεκίνησε να ντύνεται. Η Μαρή αυτή την φορά δεν του είχε ετοιμάσει το ίδιο πλούσιο πρωινό, ήταν πολύ ταραγμένη. Όμως δεν τον άφησε να φύγει και νηστικός. Ένα ποτήρι με φρέσκο χυμό πορτοκάλι και δυο φρυγανιές με μέλι πάντα ήταν ένα γρήγορο πρωινό. -Αν μάθεις κάτι παραπάνω σε παρακαλώ να μου τηλεφωνήσεις εντάξει; του είπε σχεδόν παρακαλετά την ώρα που την χαιρέταγε με ένα φιλί στο στόμα. -Μείνε ήσυχη αγάπη μου, ό, τι και αν μάθω θα σ' ενημερώσω. Βγαίνοντας από το σπίτι έριξε μια ματιά τριγύρω και αμέσως μετά μπήκε στο περιπολικό και ξεκίνησε με κατεύθυνση προς την βιβλιοθήκη. Μπαίνοντας μέσα δεν είδε τον Τζον στο συνηθισμένο του πόστο. Βασικά δεν είδε κανέναν μέσα στην βιβλιοθήκη. Ήταν έρημη. -Ε Τζον είσαι εδώ; φώναξε κοιτώντας τριγύρω του. Δεν πήρε καμία απάντηση. Η απόλυτη νεκρική σιγή. "Τι διάολο, πού πήγαν όλοι..." αναρωτήθηκε. -ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ! φώναξε ακόμα πιο δυνατά
ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑBKS.0169196BKS.0169196ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ ΜΑΡΙΟΣΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ ΜΑΡΙΟΣΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΚατηγορία: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ •ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ ΜΑΡΙΟΣ στην κατηγορία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ISBN: 978-960-604-008-5 Συγγραφέας: ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ ΜΑΡΙΟΣ Εκδοτικός οίκος: ΟΣΤΡΙΑ Σελίδες: 296 Διαστάσεις: 14Χ21 Ημερομηνία Έκδοσης: Οκτώβριος 2015 "Angele Dei, qui custos es mei, me, tibi commissum pietate superna, illumina, custodi, rege et guberna. Amen." Μάθε το θα σου χρειαστεί... Ένας φίλος. Αυτό ήταν γραμμένο σ' ένα λεπτό κομμάτι δέρμα το οποίο ήταν μέσα στο φάκελο. Η Μαρή το πήγε τρομαγμένη στον Μάθιου ξυπνώντας τον. -Τι είναι αυτό; Ποιος το έστειλε; Ξέρεις τι σημαίνει; είπε δείχνοντάς του το κομμάτι με χέρια που έτρεμαν. -Που το βρήκες; -Κάτω από την πόρτα μας, την ώρα που γύρναγα από το σχολείο των παιδιών... -Είναι Λατινικά, δεν τα καταλαβαίνω όλα, αναφέρετε σε κάποιον φύλακα Αγγελο του Θεού, είναι επίκληση για να έρθει ως προστασία στον προσευχόμενο, της απάντησε χωρίς να κρύψει τον προβληματισμό του. -Τι μας χρειάζεται εμάς αυτό! Φοβάμαι Μάθιου! Τι θέλουν από εμάς; -Ηρέμησε αγάπη μου, δεν είναι για κακό αυτό, είναι για προστασία... -Από τί; Από τί κινδυνεύουμε και έχουμε ανάγκη από τέτοιου είδους προστασία; -Δεν ξέρω... Αλλά θα το μάθω. Απ' ό, τι φαίνετε όμως έχουμε έναν κρυφό φίλο... Και κάτι μου λέει πως είναι ο ίδιος που μου είχε τηλεφωνήσει εκείνο το βράδυ, που με ειδοποίησε για τον αυτόχειρα... Για κάποιο λόγο όμως φοβάται να αποκαλύψει την ταυτότητα του. Και με αυτά τα λόγια ο Μάθιου ξεκίνησε να ντύνεται. Η Μαρή αυτή την φορά δεν του είχε ετοιμάσει το ίδιο πλούσιο πρωινό, ήταν πολύ ταραγμένη. Όμως δεν τον άφησε να φύγει και νηστικός. Ένα ποτήρι με φρέσκο χυμό πορτοκάλι και δυο φρυγανιές με μέλι πάντα ήταν ένα γρήγορο πρωινό. -Αν μάθεις κάτι παραπάνω σε παρακαλώ να μου τηλεφωνήσεις εντάξει; του είπε σχεδόν παρακαλετά την ώρα που την χαιρέταγε με ένα φιλί στο στόμα. -Μείνε ήσυχη αγάπη μου, ό, τι και αν μάθω θα σ' ενημερώσω. Βγαίνοντας από το σπίτι έριξε μια ματιά τριγύρω και αμέσως μετά μπήκε στο περιπολικό και ξεκίνησε με κατεύθυνση προς την βιβλιοθήκη. Μπαίνοντας μέσα δεν είδε τον Τζον στο συνηθισμένο του πόστο. Βασικά δεν είδε κανέναν μέσα στην βιβλιοθήκη. Ήταν έρημη. -Ε Τζον είσαι εδώ; φώναξε κοιτώντας τριγύρω του. Δεν πήρε καμία απάντηση. Η απόλυτη νεκρική σιγή. "Τι διάολο, πού πήγαν όλοι..." αναρωτήθηκε. -ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ! φώναξε ακόμα πιο δυνατά ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση