ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

«Τώρα πια εγώ αφήνομαι. Στη σύμμαχο, στην ερμηνεύτρια, στην κηδεμόνα, στην ιατρό, στην τροφοδότρια. (...)

Το ταξίδι μακάρι να διαρκέσει πολύ. Θα τροφοδοτείται με τα μυστικά οράματα της άσκησης, με την ελπίδα μας μετατοπισμένη σε άλλο χρόνο. Το καθημερινό έστω κι ελάχιστο κέρδος μας θα διαυγάζεται στο τρυφερό, υπερούσιο φως. Δεν έχομε φόβο, δεν ανυπομονούμε. Έχομε ασφαλώς έναν σπαραγμό. Έχομε στερήσεις, εγκαταλείψεις. Έτσι μας έρχεται η οδυνηρή Αποκάλυψη. Αμείλικτη μα λυτρωτική. 'Αγρια και φωτερή. Περνώντας από τη σκιά του θανάτου, κερδίζομε την ανταμοιβή πέρ από τη ζωή και την απάτη. Την ανταμοιβή του αληθινού καημού και της αληθινής Αγάπης».

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΜΟΥΝΤΕΣ