ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΝΙΜΠΕΛΟΥΓΚΕΝ

Στην Παγκόσμια Γραμματεία, σύμφωνα με τις ως τώρα ενδείξεις, υπάρχουν αρκετά αξιόλογα έπη - δυστυχώς όμως όχι ολοκληρωμένα, αλλά κυριολεκτικά κατακρεουργημένα από τον χρόνο. Σαν "ολοκληρωμένο" έπος νοείται, εκείνο που έχει εσωτερική συνοχή, συνεπή κανονική αφήγηση -με αρχή, μέση και τέλος- και βέβαια όλα τα στοιχεία μιας διηγηματικής περιπέτειας. Το πρώτο από αυτά είναι το ασσυροβαβυλωνιακό έπος "Γκιλγκαμές", όχι εντούτοις πλήρως ολοκληρωμένο (4000 π.Χ. περίπου). Επόμενο και σε περίοπτη πρώτη θέση είναι τα δικά μας ομηρικά έπη. Στον Ευρωπαϊκό χώρο έχουμε σε πρώτη θέση το (ανά χείρας) γερμανικό έπος "Το τραγούδι των Νιγκελούγκεν" και μετά αρκετά αξιόλογα έχουμε το ισπανικό Ελ Σιντ και το φιλανδικό Καλεβάλα.

Το πρώτο απέχει (το τραγούδι...) πολύ από τα δύο επόμενα με εκτεταμένη αφήγηση, δεμένη περιπετειακή μορφή, και τέλεια εσωτερική συνοχή. Τοποθετείται στην πρώιμη μεσαιωνική εποχή, καταγράφτηκε εν τούτοις γύρω στο 1200 μ.Χ.

Αφηγείται ποικίλες περιπέτειες και συγκρούσεις, των διαφόρων γερμανικών και άλλων συγγενικών φυλών, σχεδόν πάντα όμως χωρίς ιστορική (χρονική) συνέπεια. Ζίγκφριντ, Χάγκεν, Μπρούνχιλντ και Κρίμχιλντ είναι μερικά από τα δεσπόζοντα γερμανικά πρόσωπα Αττίλας (Ετζελ στο κείμενο) αλλά ακόμα και μια βυζαντινή πριγκίπισσα, η Χέλχε (Ελένη κατά πάσα πιθανότητα) και άλλοι , είναι οι "ξένοι". Ιστορικά η Χέλχε παντρεύτηκε τον Ετζελ , όταν αυτός έφτασε στα βόρεια σύνορα του Βυζαντίου.

Τέλος υπάρχουν 10 πλήρης διασωθείσες αντιγραφές και 20 μισοκατεστραμένες. Εμείς εδώ για τη μετάφραση μας χρησιμοποιήσαμε την καταγραφή του Ζίμροκ (1827), όπως αυτή βελτιώθηκε το 1895 από τον Ρόζενχάγκεν και τούτο διότι θεωρείται η "αμαξοστοιχία" για όλες τις μετέπειτα αναλύσεις, πραγματείες και αντιγραφές του έπους. Ακολουθήσαμε φυσικά το πρωτότυπο στην μετάφρασή μας.