ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Το συνέδριο των νεκρών συνιστά ένα δριμύ κατηγορώ εναντίον του πολέμου, εναντίον κάθε μορφής πολέμου που η ανθρωπότητα διεξήγαγε, όπως και εναντίον κάθε είδους βίας. Αποτελεί ίσως το σημαντικότερο έργο του Τζίνο Τζίνι, ένα βιβλίο κεφαλαιώδους σημασίας στο πανόραμα τόσο της ιταλικής λογοτεχνίας όσο και της ιταλικής πολιτικής ιστορίας.

Δημοσιευμένο το 1921, την επομένη της λήξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, Το συνέδριο των νεκρών έγινε αμέσως δυσεύρετο, καθότι κατασχέθηκε και καταστράφηκε από τους φασίστες με ιδιαίτερη λύσσα, γιατί συνιστούσε προσβολή του επίσημου πατριωτισμού, της επίσημης ιδεολογίας και αφήγησης σχετικά με τη σφαγή του Μεγάλου Πολέμου.

Οι νεκροί των μεγάλων πολέμων της ιστορίας συγκαλούν εκτάκτως ένα συνέδριο στο επέκεινα με σκοπό να μάθουν πού οφείλονται όλες αυτές οι νέες αφίξεις και η μεγάλη αναταραχή. Γιατί αυτοί που επιθυμούν να ζήσουν πέθαναν στο άνθος της ηλικίας τους; Μπροστά στην πλημμύρα των νεκρών που προκαλούν τα σφαγεία του Μεγάλου Πολέμου, ο χώρος αρχίζει πλέον να μην επαρκεί για όλους. Αρχικώς μιλούν όσοι στάθηκαν υπεύθυνοι για τον θάνατό τους, οι δήμιοι, οι κατακτητές (ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Ναπολέων, ο Αττίλας, ο Ροβεσπιέρος κ.ά ). Εν συνεχεία παίρνουν τον λόγο οι ίδιοι οι ανώνυμοι νεκροί, οι οποίοι θέτουν και το βασικό ερώτημα: Για ποιον λόγο τελικά σκοτωθήκαμε; Για ποιανού τη θέληση οδηγηθήκαμε στον θάνατο;