ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 1ΟΣ-3ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΤΟΥ 268/269 μ.Χ.

Επιλέγεται ως καίριο σημείο αναφοράς η σύνοδος της Αντιόχειας του 268/269 μ.Χ., διότι συγκεντρώνει έναν σημαντικό αριθμό διατυπώσεων της προγενέστερης εκκλησιαστικής παράδοσης, αλλά και γιατί κατά την ομολογία της πίστεως, αναφορικά με το μυστήριο της θείας οικονομίας, φανερώνει τα θεμέλια των μεταγενέστερων οικουμενικών συνόδων ειδικότερα των Γ' και Δ'.

Η σύνοδος της Αντιόχειας του 268/269 μ.Χ. έχει πολύ μεγάλη σημασία για την εξακρίβωση της ερμηνείας του προσώπου του Χριστού κατά τους τρεις πρώτους αιώνες, διότι φανερώνει την πίστη της εκκλησίας από τις απαρχές συγκρότησης του εκκλησιαστικού σώματος με τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια για θεωρίες περί της εξέλιξης των δογμάτων.

Συχνά στην έρευνα, ακαδημαϊκά εγχειρίδια κάνουν λόγο για συνειδητοποίηση και ολοκλήρωση του χριστιανικού δόγματος από τη Νίκαια και εντεύθεν, ενώ οι τρεις πρώτοι αιώνες θεωρούνται ως εποχή ατυχών διατυπώσεων και προϋποθέσεων, οι οποίες γέννησαν τις μεταγενέστερες αιρέσεις, λόγω της πρωτόλειας -κατά το εξελικτικό ιστορικό σχήμα-ερμηνευτικής τους προσέγγισης στο μυστήριο της θείας οικονομίας.

Η παρούσα συγγραφή καταδεικνύει τα επισφαλή αποτελέσματα αυτών των προσεγγίσεων, εξ ου και παρέχει μια πληθώρα κειμένων για του λόγου το ασφαλές.