ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ

"Είναι αλήθεια, η τέχνη της αφήγησης είναι ένα παιχνίδι κι εγώ, το ομολογώ, αγαπώ πολύ τα παιχνίδια. Το παιχνίδι πάντα με έβαζε σε πειρασμούς: τη στιγμή αυτή, όμως, το παιχνίδι που περισσότερο με βάζει σε πειρασμό είναι αυτό της Αντιστροφής. Μαζί, βεβαίως, με τα άλλα παιχνίδια σ' αυτό το παιχνίδι, το παν είναι να αφήσεις να σε βάλουν σε πειρασμό. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι πως όλες οι παραλλαγές του, όλες οι εκπλήξεις, τα ρίσκα, τα τολμηρά βήματα, ανοίγουν δρόμους που οδηγούν σε έναν τελικό στόχο, τον εντοπισμό μιας αντιφατικής ενότητας. Προκαλούν ανησυχία και χτυπούν το καμπανάκι του κινδύνου. Γοητεύουν. Είναι σαν φωτισμοί που μας οδηγούν στην πιο μυστική ανακάλυψη, που είτε μπορούν να μας αφήσουν μπροστά σ' ένα ποδήλατο -ένα πρόσωπο που, φορτωμένο με παρελθόν και μυστήριο, διατρέχει τα Απογεύματα του Σαββάτου- είτε να μας οδηγήσουν στην τρύπα ενός προσώπου, κομμένου με ψαλίδι από μια φωτογραφία.
ΖΟΖΕ ΚΑΡΝΤΟΖΟ ΠΙΡΕΣ