ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

Ένα ποιητικό οδοιπορικό ανθρώπινων δεσμών με οδηγό «τη σιωπηρή αγωνία των ταξιδιωτών / που πάντα θα διαλέγουν να δειπνούνε μόνοι». Τα ίχνη της συνθέτουν ένα φανταστικό μυθιστόρημα των μυθιστορημάτων: το γράφουν όλοι, αλλά κανένας δεν θα μπορέσει να το διαβάσει ακέραιο ποτέ.

Τόποι, πρόσωπα, χειρονομίες και βλέμματα ανοίγουν χώρο στη σιωπή «την ώρα που σηκώνει ο άνεμος το υλικό του βίου / και το εξαφανίζει». Τα ποιήματα στο "Μυθιστόρημα του δείπνου" είναι νεύματα αναγνώρισης στην κυριαρχία αυτής ακριβώς της ώρας.