ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΛΟΟΥΝ ΧΑΟΥΖ

Το χαλαρό και ελευθεριάζον ύφος του (συνδυασμένο με έναν ιλιγγιώδη αφηγηματικό ρυθμό, η πανταχού παρούσα ειρωνεία, ο πλούτος του υπαινικτικού του λόγου, η παιγνιώδης παράθεση τσιτάτων της "υψηλής" κουλτούρας ή της λαϊκής θυμοσοφίας, αλλά κυρίως η βαθύτατα νεωτερική εικόνα του άντρα και της γυναίκας στο έργο του είναι μερικά από τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν στη γραφή του Έντγκαρ Ουάλλας. Οι γυναίκες του Ουάλλας είναι ισχυρές όσο και θηλυκές - πράγμα ανοίκειο σε μιαν εποχή κατά την οποία οι κυρίες στις βρετανικές ιστορίες ντετέκτιβ και μυστηρίου είτε ήταν... η ανάπαυση του πολεμιστή είτε έπρεπε να μιμηθούν πειστικά τις αντρικές συμπεριφορές για να τις πάρουν στα σοβαρά. Αντίθετα, οι άντρες του είναι συχνά γελοίοι, ασταθείς και ανασφαλείς και, θεωρώντας ότι έχουν τον έλεγχο, κυνηγούν ψευδαισθήσεις και σπάνε κυριολεκτικά τα μούτρα τους πάνω στην ωμή πραγματικότητα.