ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟ

Στην πρώτη ενότητα, πολλές από τις 23 Μικρές Ιστορίες αποτελούν προπλάσματα διηγημάτων. Μεταφέρουν, με λόγο πρωτοπρόσωπο, βιώματα του συγγραφέα με ιστορική ή υπαρξιακή διάσταση, φωτίζουν από διαφορετική οπτική συμβάντα φαινομενικά ασήμαντα, μεταβάλλουν την αδρανή ύλη της σύγχρονης ζωής σε ζωντανό υλικό. Η μοναξιά της πόλης, η ρήξη των πατροπαράδοτων δεσμών, η αποξένωση από τη φύση, η προσωπική ιδιαιτερότητα αποτελούν το πρόσχημα για ποικίλες τοποθετήσεις, στη μεθόριο της λογοτεχνίας, όλες όμως ουσιωδώς πολιτικές.

Στη δεύτερη ενότητα, της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, η μνήμη ανασυνθέτει θραυσματικά εικόνες από το παρελθόν και το παρόν των τόπων που αγάπησε ο συγγραφέας. Ο τόπος σημασιοδοτείται από την ιστορία του, από τα ορατά σημεία του παρελθόντος, αποτελεί αφετηρία και κατάληξη ποικίλων διαδρομών. Οι ευρωπαϊκές πόλεις, η Τεργέστη του νεοελληνικού διαφωτισμού και της ισχυρής ελληνικής παροικίας, το Παρίσι των εμιγκρέδων και της επανάστασης, ψηλαφούν σε επίπεδο συνδήλωσης τη σχέση της χώρας μας με τη Δύση αλλά και τη σχέση της Δύσης με τον εαυτό της. Ο τόπος της παιδικής ηλικίας, η Ηπειρος, όπως επίσης και ο τόπος της ωριμότητας, η Κύπρος, τόπος ακούσιας ετερότητας, αποτελούν αναφορές με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση, η οποία όμως δεν αναιρεί τη διαύγεια. Η περιήγηση του συγγραφέα αγγίζει τα περιγράμματα και τις μνήμες των πραγμάτων με προοπτική ιμπρεσιονιστική, πολιορκώντας την ψυχή τους.

Η τρίτη ενότητα, τέλος, είναι, όπως φαίνεται και από τον τίτλο της, η δοκιμιακή πρόταση του συγγραφέα. Τα 33 κείμενά της ανατρέχουν στο παρελθόν και στο παρόν της γλώσσας, διερευνούν τη μετάγγιση της παράδοσης, ανιχνεύουν το "κερατένιο" επάγγελμα του λογοτέχνη, θεωρητικά αλλά και μέσα από τη συγκεκριμένη στάση φίλων νεκρών, περιηγούνται σε κείμενα παλαιά αλλά ολοζώντανα, σε εικόνες παρελθούσες με έντονα αποτυπώματα στο παρόν.