ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Δεν είναι που θα έρθουν οι φίλοι
Είναι που θα λείπουν οι σκιές τους
Κρυμμένες πίσω από τη διαφάνειά τους
Μικρό πολύ μικρό
Επιστρέφει
Ένα στοργικό χτύπημα στον ώμο
Μια απούσα από καιρό
Τρυφερή λέξη
Ο πυρετός αναζητά ένα πολύχρωμο
Παράθυρο στο Μάη
Μια σπονδή στο λαϊκό θεό της αγάπης
Ξεγλιστράει η βαριά κουβέρτα
Στο πάτωμα προλογίζοντας
Το όνειρο της επόμενης νύχτας
Μπροστά σε τόσο γαλάζιο γυαλιστερό
Φως, αλήθεια, ποιος τολμάει
Να ονειρευτεί;
Μπερδεύεται το μπλε του ουρανού
Με της θάλασσας
Σαστίζεις
Δεν ξέρεις αν πρέπει να κολυμπήσεις
Ή να πετάξεις