ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΓΙΛΕΚΟ

Ο δον Φρανθίσκο δε Κεβέδο μου έριξε ένα εκφραστικό βλέμμα, που το ερμήνευσα σωστά, κι έτσι σηκώθηκα κι εγώ από το κάθισμά μου για να ακολουθήσω τον κύριό μου. Ειδοποίησέ με αν υπάρξουν προβλήματα, έλεγαν τα μάτια του πίσω από τα κεβεδίστικα γυαλιά του. Δύο σπαθιά είναι καλύτερα από ένα. Έτσι, με συναίσθηση της ευθύνης μου, τακτοποίησα κι εγώ το στιλέτο του ελέους στο πίσω μέρος της ζώνης μου, και πήγα πίσω από τον λοχαγό, διακριτικός σαν ποντικός, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα φτάναμε με ηρεμία ως το τέλος της κομεντί. Γιατί θα ήταν πολύ άσχημο να χαλάσουμε την παράσταση του Τίρσο δε Μολίνα.