ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΠΑΧΟΥΛΗΣ

Τράβηξα απαλά τα χέρια μου και διορθώνοντας τάχα τα μαλλιά μου, του είπα:

«Ξέρεις πού να κοιτάς και τι να βλέπεις».

«Αυτό είναι αλήθεια! Όμως χρειάζεται και εκπαίδευση. Όλα χρειάζονται εκπαίδευση, ακόμη και η αγάπη», απάντησε όλο υπονοούμενο.

«Η αγάπη;» τον ρώτησα εγώ.

«Ναι! Και η αγάπη Μαρία μου! Αυτή είναι που χρειάζεται το μεγαλύτερο σχολείο. Είναι σαν ένα ευαίσθητο λουλούδι, που πέφτει σαν θείο δώρο μέσα στα χέρια μας. Πώς θα το συντηρήσουμε, πώς θα το προστατεύσουμε, πως θα αντιληφθούμε την μοναδικότητά του; Αυτή που του δίνει την ανεκτίμητη αξία του;»