ΤΟ ΓΥΑΛΙΝΟ ΚΕΛΙ

Το Γυάλινο κελί είναι ολόκληρο ένα χιτσκοκικό μυθιστόρημα αγωνιώδους προσμονής και η Χάισμιθ με το βιβλίο αυτό αποδεικνύεται η καλύτερη εκπρόσωπος του σασπένς, καθώς από την αρχή μέχρι το τέλος ο αναγνώστης βρίσκεται στο χείλος της αμφιβολίας για την επόμενη κίνηση του πρωταγωνιστή, αλλά και για την αφηγηματική εξέλιξη της ιστορίας.

" Το 1961 έλαβα ένα γράμμα από έναν έγκλειστο στις Μεσοδυτικές Πολιτείες της Αμερικής ", γράφει η Πατρίσια Χάισμιθ. " Του είχε αρέσει ένα από τα βιβλία μου κι ήθελε να γίνει συγγραφέας. Αρχίσαμε αλληλογραφία και του ζήτησα να μου γράψει μια έκθεση με τον τίτλο " Μια μέρα μου στη φυλακή "...Την ίδια εποχή άρχιζα να σχεδιάζω μια ιστορία. Ο ήρωάς μου, ο Φιλίπ Κάρτερ, θα βρισκόταν ήδη ενενήντα μέρες φυλακή, όταν θα ξεκινούσε το βιβλίο. Οραματιζόμουν το πρώτο μισό του να διαδραματίζεται στη φυλακή και το υπόλοιπο μισό να δείχνει τα αποτελέσματα που είχαν στον Κάρτερ τα έξι χρόνια εγκλεισμού του... Τα θεματικά στοιχεία ανάπτυξης της πλοκής θα ήταν: δικαστική πλάνη, απειλή συζυγικής απιστίας, απειλή εξάρτησης από μορφίνη και μετά τη φυλακή ο φόβος μήπως χάσει τη γυναίκα του και τη δουλειά του... Σκόπευα να βάλω τον Κάρτερ να διαπράττει ένα σοβαρό έγκλημα και...". Η συνέχεια και το αποτέλεσμα της έμπνευσης και του σχεδιασμού στο βιβλίο.