ΤΟ ΦΘΙΝΟΝ ΦΩΣ

«Το φθίνον φως» (1931), του Pierre Drieu la Rochelle, είναι ένα σύντομο, πυκνό μυθιστόρημα που αφηγείται την πορεία του τριαντάχρονου, αστού και αλκοολικού, Αλαίν Λερουά, από την θεραπεία αποτοξίνωσης προς την αυτοχειρία. Ωραίος ακόμα, ένας άλλοτε κοσμικός με πολλές κατακτήσεις και επιτυχίες, είναι σήμερα ένας άνθρωπος εσωτερικά εξαντλημένος, ανίκανος να ζήσει με όσα του έδινε η έως τώρα ζωή του, αποφασισμένος, από την πρώτη σχεδόν σελίδα του βιβλίου, να μη δώσει παράταση στο απόλυτο μηδέν μέσα στο οποίο σέρνεται χωρίς καμία πιθανότητα εξόδου ή έστω διεξόδου.

«Το φθίνον φως», με τον αργό και ανυποχώρητο ρυθμό του, είναι γραμμένο για να καταλήξει, με αδήριτη αναγκαιότητα, στον τερματικό κρότο του όπλου. Αυτός ο νέος άντρας, στο έσχατο στάδιο της απελπισίας και της αηδίας, απόλυτα νηφάλιος όμως και χωρίς την παραμικρή πλέον ψευδαίσθηση, είναι ωστόσο το πρόσωπο μιας πλήρους ωριμότητας. Ο Αλαίν Λερουά δεν υποχωρεί σε καμία παρέκκλιση από τον στόχο του όταν συνειδητοποιεί ότι οποιαδήποτε υποχώρηση είναι δειλία και αναξιοπρέπεια ότι το να ζεις, όταν το ζην δεν υποστηρίζεται από τις ζωτικές αξίες του, δεν προσφέρει πλέον στους ζώντες καμία ευκαιρία υποστήριξης και παράτασής του.

«Το φθίνον φως», με την ταχεία και τραχεία, εύληπτη και απέριττη γραφή του, μπορεί να γίνει σήμερα ο συμπυκνωτής της ανθρώπινης κατάστασης όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από τις δριμείες, ανελέητες, συνθήκες διαβίωσης όπου το υπάρχειν συναγωνίζεται και ανταγωνίζεται ανά πάσα στιγμή το ίδιο το τέλος του. Ο πυροβολισμός που τερματίζει την ζωή του Αλαίν Λερουά, είναι στο χέρι του κάθε σημερινού ανθρώπου να εκπυρσοκροτήσει ή όχι - αν δεχθούμε ότι δεν θα επέμβει η ίδια η ζωή για να απασφαλίσει με το δικό της χέρι το περίστροφο.