ΤΙ ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΚΛΑΟΥΝΤΙΑ

Το ταγκό, που ξεκίνησε στο φημισμένο κλαμπ «Καζαμπλάνκα», για να συνεχιστεί στην προκυμαία του Μπουένος 'Αιρες, δεν ήταν μόνο ένας χορός. 'Ηταν ένα παιχνίδι λέξεων, ένα στροβίλισμα από το χτες στο σήμερα, μα πάνω από όλα ήταν μια αφορμή...

Για το συγγραφέα, να πει πράγματα που έκρυβε πολλά χρόνια ακόμα κι από τον εαυτό του... Για την Κλαούντια, τη χορεύτρια, να νιώσει για λίγες ώρες την γοητεία του ακροατή αλλά και την πολυτέλεια αυτού που ρωτάει... Για τον αναγνώστη, να δοκιμάσει τις αισθήσεις του μέσα από αυτή την εξομολόγηση.

Αν είναι ονειροπόλος, ασυμβίβαστος, κοσμοπολίτης, κυνηγός των απολαύσεων, τολμηρός και παρορμητικός, στιγμολάτρης με δύο λόγια, μόνο τότε θα καταλάβει ότι στο ταγκό ένα κεφάλι και τέσσερα πόδια σκορπίζουν τα πάθη τους αγκαλιασμένα με μια αιώνια ευχή: η ορχήστρα να μην παίξει ποτέ το τελευταίο «ταντάν»...

Ποιoς απ' όλους θα ξετυλίξει ως το τέλος το κουβάρι των μεταμορφώσεων;