ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΜΟΣ Ε

Η ΣΤΕΛΛΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ. Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ. Ο ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ.

ΣΤΕΛΛΑ: …ηλίθια, πειναλέα, κακομοιριασμένη, άνοιξε τα στραβά σου, αυτοί που λυπάσαι μάς χαραμίζουνε! του ζήτησα γω να με νοικοκυρέψει; γιατί όλοι θέλουν να με κουτσουρέψουν, ο ένας να με κάνει κυρία, ο άλλος νοικοκυρά! τι στραβό έχω έτσι που είμαι; δηλαδή όποιος θέλει την ελευθερία τού εαυτού του είναι υπόκοσμος; πέστε μου έναν που να 'ρθε και να μην ήθελε να μ' αλλάξει κατά το κέφι του…! και τι είμ' εγώ για να μ' αλλάζουνε, γραμμόφωνο! εν τοιαύτη περιπτώσει για τους άρεσα την πρώτη ώρα; επειδή ήμουνα κατάλληλη για αλλαγή ή επιδιόρθωση; είπα σε κανέναν τους "πεθαίνω για σένα αλλά σε θέλω αλλιώς"… σε κανένα! πέφτω σαν τυφλή, τα δίνω όλα, τους πιστεύω, ενώ αυτοί μελετάνε μέσα τους πώς να με κάνουνε άλλη! όχι, αγαπημένες μου, εγώ δεν ξεγέλασα κανένα, αυτοί με ξεγελάσανε…! (στη ΜΑΡΙΑ)…εσύ, τουλάχιστο, κατάλαβέ με…!

Απόσπασμα από το θεατρικό έργο: "Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια", Μέρος δεύτερο, Εικόνα πρώτη, από το Θέατρο, τόμος Ε', Κέδρος, 1991.