ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ ΤΟΥ 1919

Ο ΖΗΤΙΑΝΟΣ (ΤΟ ΨΟΦΙΟ ΣΚΥΛΙ) - ΞΟΡΚΙΖΕΙ ΕΝΑΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΑΥΤΟΣ - LUX IN TENEBRIS (ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ) - ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ

Τι συνδέει αυτά τα θεατρικά μονόπρακτα μεταξύ τους, στα οποία το θεατρικό και λογοτεχνικό κοινό διακρίνει, από την πλευρά του Μπρεχτ, μάλλον ένα κλείσιμο του ματιού να αστειευτεί παρά ένα "σοβαρό" λογοτεχνικό εγχείρημα; Είναι όλα τους σύντομα, τολμηρά φαρσύλλια, τα οποία βασίζονται σε υλικό από το μπρεχτικό "Περιβάλλον του Augsburg" (Augsburger Umfeld): δηλαδή, είναι "Θεατρικά του Augsburg". Αποκαλύπτουν -χωρίς να υψώνουν το δάχτυλο- την αστική σεξουαλική ηθική "των δύο μέτρων και δύο σταθμών".

Δείχνουν ότι στην αρχή της καριέρας του, ο Μπρεχτ ήταν, μεταξύ άλλων, αυτό που σήμερα ονομάζεται "οργισμένος νέος". Μέσω, λοιπόν, των μονόπρακτων αυτών θεατρικών έργων, παρουσιάζεται αυτή η άγνωστη, κωμική πλευρά του Μπρεχτ. Παραφράζοντας μια φράση του συγγραφέα που έγραψε για το έργο του Baal, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι χαρακτήρες των τεσσάρων μονόπρακτων "είναι αντικοινωνικοί, μέσα σε μια αντικοινωνική όμως κοινωνία".