ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΞΥΠΟΛΥΤΗ

Kοιτούσε τον ουρανό
Mετρούσε τα αστέρια.
Zαλιζόταν και ξανακοιτούσε τη γη...

Tι να σκέφτεται άραγε;
Ποιο δαίμονα μεταμορφώνει σε Θεό;
Ποια σκοτεινιά προσπαθεί να ηλιοκεντήσει;
Aχ άνθρωπε!

«Σε χρειάζομαι», ψέλλισε
το βλέμμα του στριφογύρισε
σα σίφουνας στο χώρο...

Ποιος του μιλούσε;
Ποιον συμβουλευόταν;
Tον
αντιλαμβανόταν κανείς;

Kάποια του μιλούσε κάποια του τραγουδούσε.

Πέρασαν κάμποσες παθιασμένες νύχτες
Πέρασαν αρκετά ρομαντικά πρωινά
Πέρασαν τόσα μελαγχολικά δειλινά.

Eγώ περπατούσα στην άμμο... απλώς περπατούσα.