ΤΑ ΚΑΤ ΑΝΑΓΚΗΝ

Α β υ σ σ α λ έ α σ ι ω π ή

Ανοίγω τις θύρες της μνήμης.
Περιφέρομαι γύρω από μια άβυσσο.
Εμβρόντητος ηφαιστειολόγος,
στο χείλος ενός κρατήρα που κοχλάζει.
Σχοινοβατώ στην κόψη του ξυραφιού.
Πρωταγωνιστής και κομπάρσος
τους ρόλους των οποίων
καλοκαίρια και χειμώνες
υποδύθηκα διαδοχικά.
Ιδιοφυείς και καταγέλαστους
ωραίους και τερατώδεις,
ηρωικούς και αποστάτες,
με βεβαιότητες και ψευδαισθήσεις.
Με υποθηκευμένες χαρές και κενές λύπες
με υποταγμένες εφορίες κι αλάθητες αγάπες.
Αμέτρητες μπομπίνες από κινηματογραφικό υλικό
που αρχειοθετούν ζωές,
στο περιθώριο του χρόνου.
Στον ομφαλό του κόσμου,
τι να πετάξει και τι να κρατήσει κανείς απ’ αυτό
το αταξινόμητο υλικό;