ΣΧΟΛΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ

Το Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ χαρακτηρίζεται από τη φιλοσοφία της μεταρρύθμισης του δημόσιου τομέα προς την κατεύθυνση της αποκέντρωσης και της λειτουργίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και για αυτό η μεταφορά των αρχών του στον χώρο της εκπαίδευσης έχει αποτελέσει αντικείμενο αντιπαραθέσεων και έντονων συζητήσεων.

Παράλληλα, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα παραμένει αρκετά συγκεντρωτικό, δεδομένου ότι οι βασικές αρμοδιότητες για την εκπαιδευτική πολιτική και διοίκηση της εκπαίδευσης είναι όλες συγκεντρωμένες υπό την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Ο Διευθυντής του ελληνικού δημόσιου σχολείου ασχολείται από τη μια πλευρά με διαχειριστικά/ γραφειοκρατικά θέματα που αφορούν την καθημερινή λειτουργία της σχολικής του μονάδας -ως εκτελεστικό όργανο της εξουσίας- και από την άλλη οφείλει να ανταποκριθεί στον ρόλο του ως ηγέτης ενός σύγχρονου, συνεργατικού και αποτελεσματικού σχολείου που βρίσκεται σε μια συνεχή αλληλεπίδραση με την κοινωνία.

Σκοπός του παρόντος βιβλίου είναι: α) να αναλυθεί το θεωρητικό πλαίσιο του Νέου Δημόσιου Μάνατζμεντ και της Σχολικής Ηγεσίας, β) να παρουσιαστεί η έρευνα που εκπονήσαμε στα πλαίσια του μεταπτυχιακού προγράμματος «Εκπαιδευτική Πολιτική και Διοίκηση της Εκπαίδευσης» του τμήματος ΦΠΨ της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σχετικά με τις στάσεις και τις αντιλήψεις των Διευθυντών σχολικών μονάδων για το Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ σε σχέση με το Στυλ Ηγεσίας το οποίο εφαρμόζουν.

Βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι οι Διευθυντές βιώνουν έντονα τον δισυπόστατο ρόλο που τους έχει ανατεθεί από την Πολιτεία. Κυρίως αυτοσχεδιάζουν, δοκιμάζοντας κατά περίπτωση διάφορα Στυλ Ηγεσίας χωρίς να έχουν πάντα ένα συγκροτημένο σχέδιο ή μια κατασταλαγμένη νοοτροπία. Ως προς το Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ, οι Διευθυντές εκδηλώνουν θετική άποψη για την Αξιολόγηση και την Παιδαγωγική Αυτονομία της σχολικής μονάδας και αρνητική άποψη για την Οικονομική Αυτονομία και την Τυποποιημένη Αποτίμηση των Στόχων.