ΣΧΕΔΟΝ ΒΙΒΛΙΚΑ

21α.

Αλ-Φαΐχα
Εκείνη τη νύχτα και την άλλη και όλες τις προηγούμενες καλπάζαμε ξέφρενα για τη Μοσούλη. Το άλλο πρωί κοιτάζοντας τα ίχνη ?π’ τις οπλές μας διαπιστώναμε πάντα ότι πολλές φορές μετά τα μεσάνυχτα την είχαμε διασχίσει, αλλά εκείνη παρέμενε αόρατη κι απλησίαστη σαν μυστική πλατωνική ουτοπία. Και μόνο μια γυναίκα πού την είχε πρώιμα νοσταλγήσει στεκόταν σαν στήλη άλατος έξω ?π' τις αμμώδεις πύλες της, δείχνοντάς μας πώς κάποτε υπήρξαν αληθινά οι αλέες, τ' αρχοντικά σπίτια κι οι πλατείες της με τα σιντριβάνια και τ' αγάλματα.
Έτσι, θα υπάρξει και για μας κάποτε επιστροφή σε μια πόλη πού αγαπήσαμε. Την αγαπήσαμε σαν ποταμό πυρόξανθων μαλλιών πάνω σε σβέρκο πού αλάτισε ? θάλασσα και το τρανζιστοράκι - αλλά καταστράφηκε, επειδή πολύ επιμείναμε στις μάταιες συμπλοκές, και λέω πώς ίσως τελικά να μη μας άξιζε.