ΣΤΟ ΦΤΕΡΟ

ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕ

Αργά το βράδυ μου μίλησε
ο κόσμος, από τα βάθη μια μουσική
κι αισθανόμουν τη μήτρα φωτοστέφανο
γύρω απ’ τον εγκέφαλο το εμψυχούν υγρό
που περιβάλλει όλες τις σκέψεις
και μαλακώνει τις αιχμές της συνείδησης
στον παφλασμό του σφυγμού
ναι, αυτός γλιστρά απαλά
επάνω στην άμμο του χρόνου
γυρίζει επανέρχεται

καλά, όλα καλά, κοιμήσου
η μελωδία θα συνεχιστεί
και χωρίς εσένα
πήγαινε