ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ

Πίστεψέ με

Της είπε: «Πίστεψέ με. Σ’ αγαπώ».
Και οι καιροί να αδειάζουν
στις φλέβες του.
Έβγαλε το πανωφόρι του
και το άφησε στους ώμους της.
Το ψύχος συνεχιζόταν.
Στα μάτια, στο ύφος, στην καρδιά.
Σκέφτηκε: Πόσο αληθινά έμοιαζαν
τα λόγια. Ήταν όμως;
Αμφιβολία μεγεθυσμένη
στους αιώνες...